Amerykańska musztra niezmiennie mnie śmieszy. Śmieszne kroczki i salutowanie do "pustej" głowy, a jednak krótka, skromna uroczystość na cmentarzu Arlington robiła wrażenie. Skromność ekspresji, niesamowite!
Reprezentacyjnej orkiestrze sił zbrojnych USA daleko do imperialnych występów chórów i orkiestr Armiii Czerwonej (już się chyba tak nie nazywa?), dla mojego niewprawnego ucha, nie raz brzmiało fałszem, ale stres przy takim występie musi być ogromny. Mam cichą nadzieję, że na "polu walki" proporcja jakości by była odwrotna.
Graliście kiedyś na sygnałówce? - ja tak (harcerzem kiedyś byłem i na Hubertusie zawsze chętnie gram sygnał). To taka trąbka bez klawiszy. Zagrać można na niej trzy, albo cztery tony - nie znam się na tym teoretycznie, ale jestem pełny podziwu dla sygnalisty, który na oczach całego świata pokonał stres i zagrał "Ciszę" - pełen szacun ani nuty fałszu! Nie brzmiało to jak u Prewitta, ale też okoliczności były inne. Jasne, to profesjonalista, ale w chwili tak szczególnej, przed oczyma miliardowej publiczności i profesjonalista blednie.
Joe Biden zachował się jak każe tradycja. Jego poprzednik jak zwykle wyłamał się z tradycyjnych ram. Czy to dobrze, że tradycyjne zachowania wracają do Stanów? - pewnie tak! Wszak, czego byśmy nie powiedzieli o naszej rzeczywistości to supermocarstwo ma gigantyczny na nią wpływ.
Życzę Bidenowi pełnej kadencji, w której tradycja będzie się przeplatała z nowoczesnością, a USA wróci na pozycję światowego lidera pod każdym względem!
