Jarosław Kaczyński okazał się sympatycznym starszym panem jednak świata już nie zawojuje. Polski też nie. Jego osobista krucjata w obronie starych dobrych czasów przypomina mi trochę casus Don Kichota. Co nie znaczy, że we współczesnym świecie niema miejsca na konserwatyzm i prawicę. Przede wszystkim jednak powinna być to prawica wolnorynkowa.
Kiedy kilka notek temu napisałem o "gambicie Tuska" spadła na mnie lawinka krytyki. No bo jak można podziwiać zagrania TUSKA. Toć to prawie zbrodnia. A ja Wam powiem... Tuska można nie lubić, można się z nim nie zgadzać ( w lawinie szumnych deklaracji można odnieść wrażenie że Tusk sam ze sobą się często nie zgadza), można go uznać za aferała lub oszusta ale nie sposób odmówić mu bycia na dzień dzisiejszy najnowocześniejszym i najmocniejszym politykiem kraju. I co z tego, że jest teflonowy i niewyrazisty? Skoro ciągle wgrywa to może tak dziś trzeba? Inna sprawa że warto byłoby żeby za dobrze działającymi technikami warsztatowymi powinna się kryć istotna treść. Czy się kryje? Z kryzysem sobie poradził ale reszta...
Tusk został zalany strumieniem afer. Można i nalezy się zastanawiać nad korelacja czasu ich wypłynięcia a startem kampanii wyborczych ale to nie są sprawy wydumane. Najblizsi współpracownicy Tuska próbowali okraść państwo, służby podległe bronionemu swego czasu jak niepodległości pomimo wątpliwosci Bondarykowi stosują nielegalne podsłuchy, być może sam premier zostanie oskarżony o przeciek w aferze hazardowej. To są wystarczające powody do upadku rządów. A Tusk nie tylko w wyniku kilku trudnych decyzji opanował sytuację i dał poczucie trwałego gruntu PO ale w najnowszych sondażach spokojnie odrabia sobie straty. To jest co podziwiać czy nie?
Inna sprawa, że sam już nie wiem czy bardziej jestem zachwycony czy przerażony.
Inne tematy w dziale Polityka
