Pisałem nieraz o Tusku jako o niezłym cwaniaku i to wcale nie w pejoratywnym znaczeniu tego określenia. Wyrafinowane cwaniactwo Tuska powoduje bowiem, że innych polityków na polskiej scenie politycznej może zjadać z kapciami na śniadanie a rzeczywiste porażki jego rządu takie jak afera hazardowa, awaria PKP czy dekonstrukcja systemu emerytalnego nie wpływają, choć powinny na notowania jego rządu i partii. Środowisko polityczne w jakim przyszło mu funkcjonować czego by nie zrobił zawsze działa na jego korzyść a on sam zastąpił w roli demonicznego demiurga mającego plan na każdą okazję samego Jarosława Kaczyńskiego.
Jedyne co może Tuska ruszyć to porażka wizerunkowa. A coraz więcej wskazuje na to, że konsekwencje decyzji podjętych tuż po katastrofie smoleńskiej zaowocują taką porażką na całej linii. Dzięki temu, że Putin (prawdopodobnie) zabrał do Smoleńska doradców znających się na prawie i lotnictwie a Tusk doradców znających się na wizerunku, w zderzeniu z rzeczywistą polityką, zweryfikowana zostanie rzeczywista waga premiera jako polityka. To, że zapewnienia o doskonałej współpracy z Rosjanami to za mało sam przeczuwał już od jakiegoś czasu to sygnalizujac, że to jednak trudny partner to z marsową miną w końcu oznajmiając, że projekt raportu MAK jest nie do przyjęcia.
Tyle, że to działania spóźnione. Dziś MAK nie uwzględniając polskich uwag do swojego raportu pokaże Tuskowi gdzie ma jego spóźnione fochy. I o ile mit cwaniaka nie pryśnie to przynajmniej zostanie poważnie nadszarpnięty.
Inne tematy w dziale Polityka
