Ilu widujemy w telewizji polityków? Pewnie coś koło kilkudziesięciu. Zapewne jakaś niewielka część spośród tych, których nie widujemy świetnie pracuje ale słabo wypada w telewizji.Podejrzewam jednak, że resztę po prostu wstyd byłoby pokazać. Reszta dostała się do Sejmu ponieważ rozniosła swego czasu najwięcej ulotek, wiedziała z kim chlać albo ma nazwisko podobne do nazwiska lidera. Niekoniecznie zresztą lidera własnego ugrupowania. Niestety młody polityczny narybek również nie rokuje. Uczą się od starych, jak w urzędach.
Jednym z niewielu wyjątków jest Paweł Kowal. Facet w moim wieku zdaje się. Należący do nielicznych polskich polityków jako tako znających europejskie korytarze pośród których wykuwa się coraz większa część bezpośrednio wpływających na nasze życie decyzji. Pojmujący politykę zagraniczną w sposób, który absolutnie kupuję. Ani nadstawiajacy pleców do klepania ani bezrozumnie warczący. Szanowany ponad podziałami. Rozumiejący różnicę pomiędzy dobrem partii a dobrem państwa. I co dla mnie najważniejsze potrafiący wyrwać się z determinującego kształt politycznych kręgosłupów chorego i jałowego PO-PiSowego układu zrośnietego w dramatycznym bratersko-syjamskim kształcie.
Nie wiem czy PJN ma przyszłość (mógłby mieć choćby na złość partyjnym wyrobnikom wbijającym, z imionami swoich władców na ustach, pustymi łbami partyjne gwoździe w z grubsza tylko heblowane medialne deski). Natomiast w naszym wspólnym interesie jak najbardziej leży żeby tacy politycy jak Paweł Kowal mieli.
Inne tematy w dziale Polityka
