Akademia Cywilizacyjna - poszukiwanie polskości (12)

Jedna z najstarszych i dobrze rozwiniętych idei cywilizacyjnych. Czym się charakteryzuje?

Podmiot cywilizacyjny: cesarz realizujący wskazania Nieba.

Cel cywilizacyjny: istnienie/rozwój wg wskazań Nieba.

Droga realizacji:

(Tu należy zauważyć, że istnieje TAO (DAO), ale odnosi się ono do indywidualnej drogi rozwoju.)

- prawo – stanowione przez cesarza (ale w zgodności z wskazaniami Nieba).

- wolność – jest traktowana jako cecha pejoratywna. Skorzystanie z tego uprawnienia usuwa jednostkę ze wspólnoty chińskiej i staje się ona jedynie „tłem” rozwojowym. (Podobne podejście do wolności występuje w Cywilizacji Żydowskiej, gdzie skorzystanie z prawa do wolności usuwa jednostkę ze społeczeństwa).

- honor – jest związany z wypełnianiem powinności, zaleceń przypadających jednostce. Uczeń, który się źle uczy – traci honor, podobnie pracownik, który niedokładnie pracuje. Honor jest zatem związany z wypełnianiem roli społecznej.

- godność – indywidualna może wynikać jedynie ze statusu jednostki w społeczeństwie.

- własność – wszystko jest własnością Nieba a zarządza tym cesarz powierzając dobra w użytkowanie. Może to zmienić przekazując prawa użytkowania innym. (Tu konieczne jest rozważenie zakresu – skali praw użytkowania. Cesarz decyduje np. o prawach zamieszkania jakiegoś plemienia/narodu, a nie o własności domu, czy tp.).

- pieniądz – ma funkcję wymiany praw użytkowania dóbr w oparciu o określone dobra stałe, ale tę rolę cesarz może weryfikować.

Cywilizacja Bramińska (Hinduska)

To specyficzna cywilizacja. Na pozór hierarchiczna, ale faktycznie egalitarna tyle, że egalitarna w ramach kast.

Kasty dzielą społeczeństwo, gdzie ten podział odpowiada naszemu podziałowi na światy. W systemie europejskim jest świat ludzi, zwierząt, roślin… Hinduizm tworzy podziały także wśród ludzi, ale też i zwierząt, i roślin.

W ramach kasty – jest egalitarny. Międzykastowo – nie można przejść z kasty do kasty (można utracić status przynależności, ale nigdy awansować). Kasta wyższa ustala reguły relacji z kastą niższą i może je zmieniać jeśli przestają jej odpowiadać.

(W systemie zachodnim ta zasada dotyczy społeczności żydowskiej względem innych [gojów] – co możemy obserwować w świecie polityki. Hegemon Zachodu, reprezentujący interesy żydowskie (kiedyś Anglia, teraz USA), ustala prawa, rzekomo ogólnoludzkie, ale są one przestrzegane tylko wtedy, gdy są korzystne dla elity (czyli Żydów). Żadne pakty, czy obietnice nie są dotrzymywane.

„Wytyczne” dotyczące zasad organizacji życia społecznego znaleźć można w Mahabharacie i Ramajanie.

Cel cywilizacyjny:

- rozwój jednostki, gdzie nacisk kładzie się na rozwój świadomości. Pełna świadomość otaczającej rzeczywistości pozwoli na zrozumienie, że życie odbywa się w w ułudnym świecie maji, a uzyskana świadomość tego pozwala uwolnić się od konieczności przebywania w tym świecie.

Podmiot cywilizacyjny:

- najwyższa kasta, czyli bramini; tylko w ramach tej kasty można uzyskać świadomość pozwalającą usunięcie się z tego świata. Kasty niższe są temu podporządkowane jednak w sposób celowy, a nie hierarchiczny.

Droga realizacji:

- prawo relacji społecznych stanowione jest przez kastę wyższą, ale zawsze w zgodności z prawem naturalnym, które zakłada kastowość.

- wolność – jest prawem do odpowiedzialności, gdzie jednostka sama decyduje i ponosi odpowiedzialność za własne czyny. (To rozumienie wolności jest bliskie polskiemu).

- honor – jednostka decyduje o swoim postępowaniu. Jednak odpowiedzialność ta ograniczona jest do własnej kasty – względem kasty niższej nie obowiązuje.

- godność. Wszystkie byty mają prawo do życia w zgodności z własną naturą w ramach kasty. Jednak kasta wyższa ma prawo zmieniać te zasady jeśli dotyczy to umożliwiania rozwoju tej, wyższej kasty.

- własność. Jednostka decyduje o posiadanych dobrach w ramach kasty. Kasta wyższa może pozbawić niższą posiadania jeśli byłoby to przydatne dla jej rozwoju.

- pieniądz. Środek umożliwiający wymianę dóbr i mający odniesienie w stałych wartościach, ale jego rola może być zmieniona jeśli wynika to z potrzeb rozwojowych.

Tyle można powiedzieć w ogólnym zarysie opisując cywilizacje wg podanych kryteriów.

Poza tymi cywilizacjami można wyróżnić jeszcze Cywilizację Inkaską (obecnie w Ameryce Południowej można zauważyć powrót pewnych wpływów tej cywilizacji), a w Ameryce Północnej – Cywilizację Aztecką.

Nie mam wiedzy tyczącej systemów społecznych Afryki. Możliwe jest istnienie odrębności cywilizacyjnej ludności Polinezji, Australii.

Tu nie wgłębiam się specyfikę organizacji życia społecznego tamtych regionów z racji braku, bądź małego oddziaływania na specyfikę europejską.

Może jeszcze takie refleksje, które można by uznać za czynione z perspektywy „obserwatora” cywilizacji.

Otóż mamy Cywilizację Żydowską, gdzie prawa zostały nadane przez Jahwe i teraz on kontroluje ich realizację reagując na odchylenia. Rola elit tej cywilizacji polega na interpretowaniu Prawa w dostosowywaniu do okoliczności.

Cywilizacja Turańska (Moskiewska) – tu Stwórca przekazał całe „zarządzanie” w ręce cara i to on, wg własnej woli , stanowi o relacjach społecznych.

W Cywilizacji Chińskiej decydentem relacji społecznych jest cesarz, ale jego działanie podlega wytycznym Nieba. Czyli może być kontrolowane.

W Cywilizacji Hinduskiej dane jest Prawo Naturalne, ale o relacjach społecznych decydują sami uczestnicy życia w ramach swoich światów (kast). Jedynie relacje kasty wyższej z niższą – są „w ręku” kasty wyższej.

I Cywilizacja Polska (szerzej Słowiańska, a jeszcze szerzej – Aryjska). Tu o relacjach w społeczeństwie decydują członkowie społeczeństwa , gdzie każdy ze „światów” jest traktowany personalistycznie, a jedynym wyznacznikiem jest Prawo Naturalne.

Dla zainteresowanych tworzeniem środowiska Cywilizacji Polskiej:

moje dane: mail: kjw-1948@o2.pl; tel. 501 692 029