W ostatnim czasie, dośc słusznie zresztą, zaczęto zastanawiać się nad rolą i ewentualną przydatnością w polskiej edukacji tworów znanych jako gimanzja. Mój dziadek często w swoich opowieściach wspomina ten etap szkolnistwa, jednak "jego gimanzjum" zniesiono w 1948 roku. Te, o których mówimy dziś powstały pod koniec lat 90-tych.
Świat zwariował, a my razem z nim. Chciałoby się powiedzieć, że powstanie gimnazjów przyniesie powiew świeżości, ale jest inaczej. Może pomysł oraz realizacja nie zmieniła się w stosunku do lat okołowojennych, ale dzieciaki są inne. Wokół nich pełno atrakcji. Komputer, telewizja, gra i zabawa. A gdzie czas na przyjaciół i spacery?
Dzisiaj młodzi nie mają czasu na takie rzeczy. Wychowują ich sprzęty multimedialne. W grze mogą zachować się jak rasowy zabójca, a w filmie zobaczyć, że sensjacja goni sensjację i nikt niczego sobie nie żałuję. W rzeczywistości jest jednak inaczej. Dzieci jednak tego nie rozumieją i żyją swoim tempem i regulują świat według swoich zasad.
Mój młodszy brat, obecnie uczeń pierwszej klasy gimnazjum twierdzi, że alkohol i papierosy są na porządku dziennym nie tylko w jego szkole, ale także klasie. Dziwi? W sumie powinno, ale mnie nie. Rodzice są przerażenie, ale chyba nie wiedzą jak wygląda życie gimanzjalisty. Nie dziwię się, bo ich młode lata również były znacznie inne.
Pytanie czy dzisiaj gimanzjum to dobry pomysł. Dzieciaki w wieku buntu trafiają w nowe towarzystwo. Chcą się pokazać przed kolegami i koleżankami, jacy to oni nie są fajni. Każdy chce zdobyć respekt i być sznaowanym. W koncu pierwsze miesiące decydują o przyszłości szkolnej kariery na korytarzach.
To nic odkrywczego. Coraz częściej zwraca się jednak uwagę na to co dzieje się w gimnazjach. Nie jest czasem za późno? Może warto byłoby zastanowić się wcześniej czy to dobra decyzja, mówię tu o przywróceniu gimnazjum oraz innych reformach edukacji. Kiedy będziemy zmieniać nowe matury i system rekrutacji na studia? Przypuszczam, że wbrew pozorom całkiem niedługo.
Inne tematy w dziale Technologie
