Polak - definicja cz.5

Trzecia metoda to uznanie za obywatela polskiego.

Osoby nie grające zawodowo w piłkę nożną również mogą pozyskać obywatelstwo polskie, metoda jest jednak trochę dłuższa w czasie. Ustawa zezwala bowiem na uznanie pewnych osób za obywateli, gdy ci spełnią pewne warunki, najczęściej nieprzerwanego i legalnego pobytu. Jest to, zgodnie z art. 30 ustawy, co do zasady 3 lata pobytu dla cudzoziemca mającego zezwolenie na osiedlenie się, również rezydenta Wspólnot Europejskich a także na podstawie prawa stałego pobytu. Konieczne jest w takim przypadku nieprzerwany pobyt 3 lata, stabilne i regularne źródło dochodu oraz tytuł prawny do zajmowanego lokalu mieszkalnego. 3 lata mogą zostać skrócone do lat 2 w przypadku pozostawania rezydenta Wspólnot 3 lata w związku małżeńskim lub bycia apatrydą. 2 lata dotyczą również uchodźcy.

Łatwo nie mają inni cudzoziemcy. Cudzoziemiec nie spełniający powyższych warunków musi czekać 10 lat. Nieprzerwany i legalny pobyt, zezwolenie na osiedlenie się, zezwolenie na pobyt rezydenta długoterminowego WE lub prawo stałego pobytu, a także stabilne i regularne źródło dochodu i tytuł prawny do zajmowania lokalu mieszkalnego. Szczegóły opisane są w art. 30 ustawy o obywatelstwie.

We wszystkich tych przypadkach trzeba znać język polski. Oznacza to certyfikat lub świadectwo ze szkoły.

Czy uznanie jest automatyczne?

Nie, władza publiczna może odmówić uznania za obywatela polskiego. Jest to do pomyślenia w dwóch przypadkach, po pierwsze, gdy cudzoziemiec nie zna języka oraz nie przebywał nieprzerwanie na terytorium Republiki Polskiej, a po drugie, i tutaj otwiera się całe pole manewru władzy publicznej, nabycie przez cudzoziemca obywatelstwa polskiego stanowić będzie zagrożenie dla obronności lub bezpieczeństwa państwa albo ochrony bezpieczeństwa i porządku publicznego.

Kto uznaje ludzi za obywateli polskich?

Decyzję podejmuje wojewoda na wniosek cudzoziemca. Wojewoda przed podjęciem decyzji konsultuje się z Policją i służbami.