24 z 50. artykułów jest niezgodnych z Konstytucją – takie orzeczenie wydał Trybunał Konstytucyjny w sprawie ustawy o działkach rodzinnych. Wyrok od razu nie wchodzi w życie, Sejm ma na to półtora roku, aby poprawić to, co spieprzył.
O stanowieniu w kraju prawa można dużo by pisać. Jest ono zideologizowane, szyte na potrzeby bieżączki politycznej, antyszambrowane przez lobbystów konkretnych interesów, tworzone na kolanie, pokątnie, zakryte przed oczyma publiczności. Gdyby wszystkie ustawy trafiały do TK, większość spotkałby podobny los, jak ustawę o działkach.
Przede wszystkim został zakwestionowany monopol Polskiego Związku Działkowców. Od PRL czasu trochę minęło, a kolejny relikt się zachował. Ktoś ową ustawę szył, lobbował, sprawozdawał. Nikt nie usłyszał w jej brzmieniu linii nut dawno minionego okresu?
Sama idea działek nie została zakwestionowana. Tak przynajmniej oceniam. Nie tylko dlatego, że ustawa dotyczy kilku milionów ludzi, działki są trendy w wymiarze globalnym. Chociaż Stefan Niesiołowski ma inne zdanie: „Jakieś budy blokują rozwój miast”. Chciałby je wykopać na obrzeża miast.
Tak samo można wykopać parki, blokują beton miast. Nie tylko zablokowany jest Niesiołowski, ale nasi przedstawiciele i prawnicy. Blokują się przed wiedzą publiczności, nie konfrontują z racjami Polaków, elektoratu, a przede wszystkim z prawem ustrojowym. Kultura prawna posłów jest w stadium oseska, partyjna laktacja.
Napiszę ciut wzniośle. Jak parki, działki mogą być płucami miast. Do cholery, zielonymi płucami. Nie tylko dla emerytów, ale dla zwykłych mieszczuchów w każdym prawie wieku. Dla produkcji zdrowej żywności, jeśli ktoś chciałby upierać się przy „słusznej” ekologii. A nawet dla grilla.
Jeszcze raz niechlujstwo prawne posłów wyprodukowało bubel. A działkowiczów potraktowano, jak zbiorowego Józefa K. Drobnostka – kilka milionów Polaków. Takich mamy zielonych posłów, niektórzy już dawno w zabetonowanym gmachu przy Wiejskiej ukorzenili się. Sejmowe warzywa prawne.
Inne tematy w dziale Polityka
