Wydarzenia ostatniej doby sprowokowały do zastanowienia się nad problemem, czyj jest Bóg. Zgodnie z Biblią można mieć przekonanie, że skoro Bóg wybrał naród żydowski, by dać ludzkości swojego syna, to naturalnym wydaje się powołanie na słowa, w których Bóg nakazuje wyjść Mojżeszowi ze swego domu i udać się wraz z jego narodem do Ziemi Obiecanej... [1]
Od tego miejsca zaczyna się już demagogia, która zmierza do uczynienia jednego narodu lepszego nad innymi narodami. Tu zaczyna się interpretacja, że Bóg przyobiecał Ziemię Izraelitom na wieczne posiadanie... I od tego faktu próbuje się tworzyć filozofię tych "wybranych", dla których są wszystkie dostatki i niewiernych (Goyów) niegodnych prawa do posiadania dóbr doczesnych, którym pozostaje jedynie posługa dla wybranych...
Nauka ta trafiła do wielu narodów i tam rozwinęła się w podobnych kierunkach, gdzie pewien oświecony myślą Ducha dał początek kolejnej grupie wyznawców. Stąd już niedaleko do precyzyjnego naśladownictwa "swojego" proroka i wypełnianie jego wskazań. Tu zaczyna się dzielenie na tych, którzy dostrzegają tu naukę postepowania w przyszłości, inni ogranczają się do ram wyznaczoych przez duchowego przywódcę i ślepego posłuszeństwa słowom proroka.
Myślę, że takie rozwinięcie nauki chrystusowej jest nieporozumieniem. Przecież Nowy Testament nie mógł zaistnieć bez czegoś wcześniejszego, czegoś, co mówi o okolicznościach dokonania wyboru tego narodu, tego właśnie Mojżesza a nie kogokolwiek innego.
Pewnym spojrzeniem na temat - do kogo należy Bóg - daje Stary Testament i zawarte w nim słowa o stworzeniu Świata, stworzeniu światła i ciemności, stworzeniu wody i lądu, zwierząt i roślin, piękna i brzydoty i na samym końcu stworzenia człowieka. Tu już nie ma narodów. Jest tylko jeden człowiek i towarzysząca mu istota - kobieta.
W dalszej części Stary Testament mówi o krainie wiecznej szczęśliwości, mówi też o posłuszeństwie, o wskazaniu Dobra i Zła i chwili, kiedy pojawia się nieposłuszeństwo nieuświadomione, próba poznania prawdy, która kończy się wygnaniem z Raju.
Gdy pierwsi ludzie poznali tajemnicę stworzenia wbrew woli Boga, skończył się okres ich nieprzemijającej młodości i szczęślwości. Zostali zesłani na Ziemię, gdzie w trudach i cierpieniach przyszło im żyć. To oni - biblijni Adam i Ewa - dali początek pozostałym narodom. Biblia już nie mówi, w jaki sposób dali oni początek rozwojowi ludzkości na Ziemi. Niemniej znajdujemy tam liczne opowieści o losach ludzi, ich odchodzeniu od Boga i czasami pojawia się wieść o pojedynczych osobach posłusznych woli Boga.
To ten jeden człowiek dobry wśród ogromnej rzeszy ludzi niesprawiedliwych spowodował, że Bóg przestał zsyłać na Ziemię kataklizmy powodujące zagładę całych populacji. To dlatego Bóg wybrał jeden naród, który był narodem bez własnego państwa, narodem zniewolonym i skazanym na służbę innym narodom. To właśnie ten poniżony przez inne narody naród Izraelitów Bóg wybrał na wywyższenie poprzez nadanie im swego syna, który miał wybawić ludzkość z grzechu pierworodnego i imożliwić uzyskanie życia wiecznego.
Tak więc wszelkie wywody współczesnych o Narodzie Wybranym zaczynają mijać się z prawdą - ten naród został wybrany na miejsce narodzin Boga i Człowieka zarazem, jako najbardziej poniżonego narodu, aby człowiek wyrosły z takiego nikczemnego położenia w myśl tradycji myślenia ludzkiego stanął na czele wszystkich narodów i pociągnął za sobą do życia wiecznego. To na tym polega sens pojęcia "narodu wybranego" i nie ma to nic wspólnego ze współczesną próbą przypisania narodowi Izraela prawa do wyłącznego posiadania dóbr życia doczesnego, z przypisaniem roli służebnej pozostałym narododom, choćby nie wiadomo jakie posiadali zasługi do dzisiaj.
Myślę, że jest to bardzo ważne spostrzeżenie i warto próbować je pogłębić, bo narastająca próba nadinterpretacji nie służy już dzisiaj nikomu.
[1] http://cbrengland.salon24.pl/679930,dlaczego-o-tym-jeszcze-nie-wiesz
