Jeszcze o tarczy

Gdyby komuś przyszło do głowy zapytać mnie, co w polskiej polityce zagranicznej uważam za cele najważniejsze, z pewnością wskazałbym na instalację tarczy antyrakietowej na naszym terytorium, zdywersyfikowanie źródeł energii oraz umocnienie sojuszu ze Stanami Zjednoczonymi.

Jednym słowem odbębniłbym mantrę typowego obywatela stawiającego się opozycji do posłanki Senyszyn; obywatela który ma telewizor i czyta gazety więc coś tam na pewno słyszał  i pomimo oddania głosu na inną niż PO partię sam nie uważa się za idiotę.

Prawda wymaga jednak tego, by uczciwe przyznać, że kwestie polityki międzynarodowej są chyba tym aspektem działalności władz państwowych, który w minimalnym tylko stopniu statystyczny obywatel może zrozumieć. Wynika to stąd, że najzwyczajniej w świecie nie ma on dostępu do żadnych faktycznie ważnych analiz i swoje opinie wyraża w głębokim przekonaniu o własnej racji utwierdzonej odpowiednio dobranymi strzępkami zasłyszanych w mediach informacji. Nie twierdzę tutaj, że to źle, warto jednak ten fakt podkreślić.

Nikt jednak rozsądny nie może chyba przypuszczać, że w podobny sposób działają podejmujący decyzje w tych sprawach politycy i podstawowym źródłem ich wiedzy były na przykład zasłyszane w TVN24 profesora Tadeusza Iwińskiego mądrości. Od czegoś przecież państwa mają między innymi agencje wywiadu i przekazywane w dźwiękoszczelnych pomieszczeniach ambasad informacje.

Wspominam o tym wszystkim teraz w ten trochę chaotyczny sposób, bo znowu gdzieś usłyszałem, że w sprawie tarczy antyrakietowej powinno odbyć się referendum.

Naprawdę nie chciałbym tutaj wdawać się w dyskusję o zasadności bądź nie tej instalacji w Polsce. Mam swoje zdanie, które z grubsza można tak streścić,   że dobrze byłoby gdyby pragmatyczni Amerykanie mieli jakiś interes w umieraniu za Polskę, a niewątpliwie zrobią to chętniej za strategicznie ważne tony żelastwa niż malowniczo-urocze rozlewisko Rospudy, gdzie traszki będą umilać czas dzielnie broniącej się polskiej partyzantce. To chyba dość oczywiste i proste.

Tym niemniej nie twierdzę, że mój głos powinien być w tej sprawie w jakimkolwiek stopniu decydujący. Jest to zbyt poważne zagadnienie, by wynik mógł zależeć o tego, kto aktualnie ma większe wpływy w telewizji i może skuteczniej promować swoje racje. Twierdzę po prostu, że nie można głosować nad bezpieczeństwem, bo rządzący mają zdecydowanie więcej informacji.

I tak jak w przypadku PiS opierałem się na strzępkach medialnych doniesień i na ich podstawie twierdziłem, że rząd ten ma nastawienie proamerykańskie, to po wczoraj zasłyszanych w telewizji newsach muszę uczciwie przyznać, że również Platforma Obywatelska wydaje się też zmierzać tym kierunku.

Świadczyłoby to o tym, że polska polityka zagraniczna jest spójna i odporna na zawirowani kadrowe, co byłoby niewątpliwie krzepiącą informacją. W każdym razie na pewno w sferze deklaracji PO jest za instalacją tarczy na terytorium Polski i najbliższe dni pokażą, czy potrafi wyjść poza słowa faktycznie trzymając się swoich przekonań i racji.

Mam nadzieję, że tak, bo przy mojej całej niechęci do partii koalicjantów posła Kłopotka,  to jednak zbyt poważna sprawa na schadenfreude i powtarzanie z miną eksperta "A nie mówiłem" po fakcie.

Jakkolwiek by bowiem nie zaklinać rzeczywistości, rezygnacja z instalacji tarczy antyrakietowej na terytorium Polski będzie sukcesem Rosji.