Gaz nas ani ziębi, ani parzy

Nie pisałem nic od dłuższego czasu, bo chociaż nie było mi dane szusować w tym czasie we włoskich Dolomitach, to jednak czułem się trochę jak premier Rzeczpospolitej. Tak jak on wiedziałem bowiem doskonale, że gdy politykę prowadząc państwa poważne, lepiej odsunąć się gdzieś na bok, a nie z jakimiś idiotycznymi notatkami czy deklaracjami się wygłupiać.

Nie wiemy wprawdzie, czy Donaldowi Franciszkowi udało się zdobyć włoskie Machu Picchu czyli Marmoladę - najwyższy szczyt apenińskich Dolomitów, tym niemniej jako człowiek wysportowany, gibki i poważny na pewno nie tylko na oślej łączce zadawał szyku.

W każdym razie niepołamany i wypoczęty wrócił już szczęśliwie do Polski i bez zbędnego ociągania rzucił się w wir ciężkiej, odpowiedzialnej pracy.

Tym samym nurtujące miliony naszych rodaków pytanie, czy poseł Palikot miał prawo powiedzieć o (należącej przecież do partii ludzi słabiej wykształconych, a tym samym mniej inteligentnych i przyzwoitych) minister Gęsickiej, że prostytuuje się politycznie znalazło odpowiedź.

Tak, naprawdę dobrze, że premier już z tych nart wrócił. Można bowiem powątpiewać, czy bez powagi jego autorytetu doszłoby w ogóle do przeprosin, bo w spontaniczne ukaranie współwłaściciela Polmosu Lublin śmiem naprawdę wątpić.

Na szczęście powodzeniem zakończyło się zwołane ad hoc posiedzenie prezydium klubu PO i po zapewne burzliwiej naradzie zdecydowano, że Palikot wprawdzie nie zostanie wykastrowany farmakologicznie, to jednak nie tylko straci stanowisko szefa komisji Przyjazne Państwo, ale też dostanie naganę na piśmie!

Niech teraz ktoś spróbuje powiedzieć, że premier tylko rozdaje uśmiechy, a nie potrafi być twardy i stanowczy. Tym przykładem będzie można rozłożyć oszczercę na łopatki i dobić szyderczym śmiechem!

W ten sposób życie w Polsce wróciło do tak zwanej normy. Malkontenci obawiają się wprawdzie, że Palikot może zignorować zupełnie tę brutalną, zakrawającą wręcz na miano zemsty karę, a jeżeli nawet zamilknie, to jakiś Stefan Burczymucha natychmiast wypełni powstałą niszę, tym niemniej jasny sygnał poszedł w eter:
Rząd Miłości nie daje przyzwolenia na podobne wybryki!
Nawet we własnych szeregach, choć nie jest dla nikogo tajemnicą, że to przecież PiS rozpoczął tę ohydną barbaryzację języka.

Najważniejsze, że sprawiedliwości stało się zadość, a Polacy nie musieli zaprzątać sobie głowy jakąś walką buldogów pod dywanem, czyli abstrakcyjnym i odległym kryzysem gazowym.

Mogliby jeszcze zacząć gdybać dlaczego Olejniczak z SLD chce oddzielić dotychczasowe działania dla zapewnienia bezpieczeństwa gazowego Polski „grubą kreską” i co miał na myśli Pawlak stwierdzając blisko rok temu, że jego rząd nie jest przesadnym entuzjastą budowy terminala LNG w Świnoujściu i tzw. kontraktu norweskiego.

A tak, mamy Palikota i nie musimy prostytuować się myśleniem o sprawach jakiegoś bezpieczeństwa energetycznego, które mniej przecież niż ten swojski, spontaniczny i naturalny polityk z Platformy nas dotyczą.