220 lat targowicy w Polsce - Józef Szaniawski

W dziejach Polski bywały wydarzenia wzniosłe i podłe, bohaterskie i nikczemne. Bywali Polacy, którzy dla Ojczyzny oddawali swe życie i własną wolność, ale byli i tacy, którzy zdradzali i sprzedawali Polskę. Tak właśnie się stało 27 kwietnia 1792 r., kiedy w stolicy Rosji grupa czołowych polskich polityków potajemnie podpisała dokument, który od 220 lat znany jest jako akt najbardziej haniebnej zdrady narodowej w całej historii Polski. Pod fałszywą datą 14 maja 1792 r. ogłoszono ten akt w miasteczku Targowica już na terytorium Rzeczypospolitej. Targowiczanie 1792 roku - Ksawery Branicki, Stanisław Szczęsny Potocki, Seweryn Rzewuski - zwrócili się do carycy Katarzyny II, aby obaliła polski Sejm, a zwłaszcza jego najważniejszą uchwałę, jaką była Konstytucja 3 maja 1791 roku. Rosyjska interwencja miała też obalić rządy stronnictwa patriotycznego w Polsce. Zdrajcy targowiczanie w zamian za wyniesienie ich do władzy nad własnym Narodem za pomocą rosyjskich bagnetów gwarantowali carycy absolutną uległość polityczną oraz podporządkowanie Polski imperialnej rosyjskiej racji stanu. Dla Rosji było oczywiście niezwykle korzystne politycznie, aby zachować pozory i aby rządy nad Polską sprawowali Polacy kolaboranci oddani całkowicie Rosji i wykonujący rozkazy, które przekazywał im w imieniu dworu carskiego rosyjski ambasador w Warszawie.
Od 220 lat słowo "Targowica" stanowi polityczny skrót myślowy - symbol rzekomo niepodległej Polski, w rzeczywistości pozbawionej całkowicie suwerenności i rządzonej przez wysługujących się Moskwie zdrajców polskich. Rosjanie już w połowie XVIII wieku stworzyli w Rzeczypospolitej agenturę. Rosyjskimi agentami byli najważniejsi, najbardziej wpływowi polscy politycy, posłowie, senatorowie, ministrowie, niestety także biskupi, a nawet sam król. Rosjanie posługiwali się tymi Polakami renegatami, ale zarazem pogardzali nimi. Przykładów jest aż nadto: Stanisław August Poniatowski, a w XX wieku Bierut, Gomułka, Kania, Jaruzelski rządzili w Warszawie w wyniku rosyjskiej protekcji. Marszałek Józef Piłsudski, definiując sytuację II Rzeczypospolitej wkrótce po odzyskaniu niepodległości, przestrzegał jednoznacznie: "Niegdyś spotkaliśmy w Polsce ludzi twierdzących, że służba dla Rosji jest równoznaczna ze służbą Ojczyźnie. (...) Polskę być może czekają i ciężkie przeżycia. Podczas kryzysów strzeżcie się agentów. Idźcie swoją drogą, służąc jedynie Polsce, miłując tylko Polskę i nienawidząc tych, co służą obcym". Targowicę XX wieku w Polsce najdokładniej sprecyzował nie byle kto, bo Wiaczesław Mołotow - prawa ręka Stalina, premier rządu sowieckiego i razem z von Ribbentropem współsygnatariusz IV rozbioru Polski z 23 sierpnia 1939 roku. Dożywszy sędziwego wieku, Mołotow zanotował dosłownie w swym pamiętniku: "Jaruzelski (...) nigdy wcześniej nie słyszałem tego nazwiska, zanim nie ujrzałem go w roli pierwszego sekretarza. Bolszewików było wśród Polaków niewielu. Jaruzelski nas wyręczył". I to właśnie jest samą istotą prawdy o stanie wojennym w Polsce. Jaruzelski wyręczył Rosjan! Kolaborantów Rosja miała w Polsce już w epoce Sejmu Niemego 1717 r., ale od 1792 r. określani są oni mianem "targowicy". Pod fałszywie pojmowanymi hasłami dobrych stosunków współpracy oraz pojednania z Rosją w ciągu ostatnich 220 lat mieliśmy realnie do czynienia z kolejnymi aktami zdrady Polski dokonywanymi w imię imperialnych celów Rosji carskiej, potem sowieckiej, a obecnie Rosji Putina. Dobre stosunki i współpraca z sąsiadami powinny być celem polityki zagranicznej każdego państwa. Także pojednanie jest rzeczą szlachetną i potrzebną. Ale to nie może być ulica jednokierunkowa. To nie może być tak, że z Rosją mamy ciągle nierozliczone rachunki krzywd. Po 10 kwietnia 2010 r. dochodzą nowe. Moskwa domaga się od Polaków dobrej woli, a sama nie tylko nie wykazuje dobrej woli, ale wolę najgorszą!