Melorecytacja przez Hannę Banaszak znakomitego wiersza "Nienawiść" Wisławy Szymborskiej, bije rekordy popularności w Radiowej Trójce. Mało kto pamięta iż właśnie ten wiersz, dzień po realizacji ustawy lustracyjnej ozdobił pierwszą stronę Gazety Wyborczej.
Był to najostrzejszy przykład wykorzystania poezji w działaniach politycznych w III RP. Wiemy iż miesiąc wcześniej przyszła noblistka przysłała swój wiersz na prywatny adres Adama Michnika, uzasadniając to chęcią zapoznania jego treścią szersze spektrum czytelników. Można domniemywać iż Wisła Szymborska nie wiedziała w jakim celu będzie wykorzystana jej poezja.
Poeci w Polsce wypowiadający się publicznie na temat swoich wyrazistych poglądów politycznych nazywani są "wierszokletami dworskimi". W sytuacji kiedy mają poglądy niechętne dla danego środowiska politycznego, dobrani specjaliści odpowiednio interpretują ich twórczość i nie ważne jest czy te poglądy mają odwzorowanie w poezji czy też nie.
Znany jest głośny przypadek kiedy poecie w związku z jego niezależnymi poglądami insynuowano chorobę psychiczną aby po jego śmierci móc "zawłaszczyć politycznie" jego twórczości. W naszym kraju dochodzi do kuriozalnych sytuacji gdzie dziennikarze polityczni zajmują się poetycką egzegezą. Wieloznaczność poezji znakomicie nadaje się do wykorzystywania jej w walkach politycznych, których polem bitwy jest coraz mniej czytające i rozumiejące społeczeństwo.
