„Czołowi liderzy PiS nie mają śmiałości intelektualnej podjąć wyzwania i skomentować moją decyzję.Gdybym był ich doradcą, to bym kazał im demonstrować radość i uznanie”.
Tymi o to słowami Donald Tusk podsumował fakt, iż Prawo i Sprawiedliwość nie zajęło żadnego oficjalnego stanowiska w sprawie jego rezygnacji z kandydowania na najwyższy urząd w państwie.
Z tej zadziwiającej wypowiedzi można wyciągnąć dwa wnioski. Pierwszy: Donaldowi Tuskowi po prostu odbiło. Psychicznie nie wytrzymał napięcia jakie wokół niego narosło w ostatnich tygodniach. Bezgraniczna żądza władzy w połączeniu z samouwielbieniem musiała ustąpić przykrej dla niego decyzji salonu spod znaku „Tusku musisz” o tym, że premier kandydować nie będzie.
Jad jaki się teraz hektolitrami wylewa z ust szefa PO, wskazuje na fakt iż próbuje on sobie kompensować własną kompletną porażkę, prostackimi atakami na tych których nienawidzi. Dowodzi tego jeszcze jedna wypowiedź w tym samym tonie: "Wolałbym, żeby Kaczyński już nie był prezydentem, bo mi to przeszkadza w rządzeniu". O załamaniu nerwowym Tuska, świadczyć też może wyłaniające się z jego wypowiedzi poczucie, że „państwo to ja”. Żaden demokratyczny polityk w pełni władz umysłowych, nie byłby w stanie wydusić z siebie tak ordynarnego bełkotu.
Drugi wniosek jaki nasunął mi się po przeczytaniu ostatnich wywiadów Donalda Tuska udzielonych „przyjaznej” prasie, jest taki, ze szykowana jest nowa fala potężnej kampanii propagandowej uderzającej w obecnego prezydenta. Tusk mimo, że jest pustym, pokrętnym człowiekiem wielkiej pychy, z coraz wyraźniejszymi objawami megalomanii, nie mówiłby rzeczy tak antydemokratycznych, gdyby nie było to przygotowaniem do jakiejś większej akcji. Jaka to będzie za kampania dowiemy się zapewne wkrótce.
Jestem miłośnikiem logiki. Dzisiejsze jej powszechne lekceważenie, powoduje u mnie wyraźny ból głowy.
Nowości od blogera
Inne tematy w dziale Polityka
