Ożywiony ruch polityczny z wojną w tle

             

                                         Francuzi  bronią dobrobytu i nie godzą się na wiek emerytalny 62 lata 

Wielka światowa polityka jest obecnie zaaferowana ludobójczą wojną w Ukrainie, kraju napadniętego przez Rosję z imperialnych, pobudek Putina opętanego wizją odbudowania Rosji sowieckiej do  powojennego kształtu Europy [konferencji teherańskiej /1943/, jałtańskiej /11 lutego 1945/ i poczdamskiej /lipiec/sierpień 1945/].

Ta wojna jest przypisywana także współodpowiedzialności Zachodu /głównie Niemiec/ prowadzących interesy gospodarcze z Rosją, która zyski przeznaczała na zbrojenie i gotowanie się do napaści na Ukrainę.

To jest obłudna krytyka, bowiem związki gospodarcze z Rosją prowadziła cała Europa w tym Polska, bo było to obustronnie korzystne.

Zachodni styl cywilizacji konsumpcjonizmu, zgubnego instrumentu dobrobytu opiera się bowiem na polityce wysokiej zyskowności gospodarek państw ku pędowi wzrostu płac, źródła rozpędzonej spirali komfortu życia społeczeństw tych państw.

 Konkurencyjne ceny rosyjskich surowców, głównie kopalnych, ułatwiały osiąganie owej zyskowności. Dowodem są dzisiejsze perturbacje gospodarcze Zachodu po zastosowaniu zachodnich sankcji na Rosję.

Polityczna lekcja z tej wojny jest słuszna, ale praktyka jej zachodnich głosicieli mocno się z tym kłóci, czego próbką jest ostatnia wizyta liderów Europy w Chinach.

Prezydent Francji Emanuel Macron i przewodnicząca Komisji Europejskiej Ursula von der Leyen wyraźnie przecierali ścieżkę /jeszcze nie drogę/ do chińskiego zbliżenia gospodarczego i politycznego na wolne miejsce po Rosji.

Nie znamy wszystkich szczegółów tej wizyty, ale jej francuski aspekt jest wielce wymowny. Prezydentowi Francji towarzyszyła bardzo liczna, 50-cio osobowa delegacja prezesów francuskich firm (m.in. Airbusa, EDF i luksusowej siei handlowej LVMH) zapewne po to, aby zbliżyć współpracę gospodarczo-handlową z Chinami, komunistycznym gigantem. Komunikat głosi, że prezydent Francji chce przywieść miliardowe kontrakty.

W mojej ocenie jest to dowód kłócący się z aktem politycznej skruchy Zachodu za gospodarcze związki z Rosją, które umacniały jej siłę w planach odbudowy ZSRR.

Taka postawa Europy to pokaz czystej politycznej obłudy wobec narracyjnej samokrytyki przedwojennej polityki Zachodu wobec Rosji, a obecnymi „umizgami ” Macrona i von der Leyen do Chin. To zatrważający obraz zachodniej strategii politycznej wobec autorytarnego państwa komunistycznego z nie ukrywaną imperialną polityką i ambicjami światowego lidera antynatowskiego i antyzachodniego układu sił.

Czyżby najważniejsi politycy Unii Europejskiej nie zauważyli dążenia Chin do zajęcia po Rosji wielkomocarstwowej pozycji na świecie? Chiny nie ukrywają swoich terytorialnych roszczeń wobec Tajwanu, podobnie jak Rosja wobec Ukrainy. To imperialne zamiary powrotu do światowego ładu opartego na „prawie” mocarstw do pełnej politycznej przewagi nad słabszymi państwami w takiej strefie.

Czyli powtórka z „gospodarczej” zażyłości Zachodu z Rosją, źródła jej dochodów do budowy mocarstwowej potęgi militarnej autorytarnego państw i siłowego przywracania w świecie stref wpływów im porządkowanych.

To jest polityka obłędu stosowana w imię pokoju społecznego państw dobrobytu zagubionych w ideologii konsumpcjonizmu i wyścigu w pogoni za wzrostem PKB i luksusu dóbr konsumpcyjnych.

Polityczni niewolnicy owej idei „dobrobytu ponad wszystko” powinni całymi dniami śledzić okrucieństwa rosyjskiej wojny z Ukrainą i utrwalać sobie obraz tych okrucieństw. Nie powinni ani przez chwilę zapominać o obecności za pulpitami atomowych guzików Putinów, Miedwiediewów i Ławrowów .

Niech pomyślą, co zostało by z tego ich nabożnego dobrobytu gdyby ci szaleńcy wcisnęli te guziki?

Nie trzeba wielkiej wyobraźni żeby wtedy pożegnać się nie tylko z dobrobytem ale i pokojem!

Jak widać p. Macron myśli inaczej. Jak?