ODA DO RADOŚCI

Wybory, wybory, i po wyborach. Wynik jak wynik. Ponad połowa aktywnych politycznie Polaków wybrała prezydentem Bronisława Komorowskiego, a ponieważ odczuwam przynależność cywilizacyjną, odtąd będę pisał Prezydent Bronisław Komorowski, już choćby po to, by podupadłą cywilizacyjnie czesć moich rodaków podszkolić w zewnętrznych objawach ucywilizowania przykładem.

Czy to dobrze, że prezydentem został Bronisław Komorowski?

Dla części moich rodaków wyśmienicie, o czym już przed wyborami pouczał gen. Dukaczewski nakazując święcić ewentualny prazdnik szampanem.

I w tym miejscu przypomniał mi się dowcip, zupełnie przypadkowo sowiecki, a na tyle śmieszny, że nie mogę powstrzymać się przed zacytowaniem.

Otóż Kola narozrabiał jak pijany zając na balu dyplomatów i zamiast obiecanej placówki w Warszawie, albo innej bliskiej, ale jednak, zagranicy, zesłano go do Ułan Bator. Ale fason trzymał. Kiedy po rocznym zesłaniu powrócił do Moskwy i spotkał się za znajomymi na herbacie przy Arbacie, pytany o wrażenia przekonywał: „Mówię Wam, rzysze, szampanskoje i frukty w Ułan Bator, szampanskoje i frukty!”

Fason trzymał do, mniej więcej, połowy drugiego litra pitej pomiędzy herbatkami gorzałki „Moskowskaja”, kiedy się złamał i pokiwawszy smętnie głową oznajmił: „no a jeśli nie szampanskoje i frukty, to przynajmniej wodka i ogórcy...”

Nie wiem, czym generał swój sukces uczcił i czym zakąszał, jest jednak jasne, że najbliższy rok i on, jego koledzy z biznesu, współpracownicy i starzy przyjaciele zaliczą chyba do bardzo udanych.

Jest bowiem więcej niż pewne, że za kohabitacji dwóch przeciwieństw: Prezydenta Komorowskiego Bronisława i premiera Tuska Donalda będziemy świadkami wzrostu obrotów bieżących z zagranicą., a to zawsze skutkuje koniecznością powoływania różnych osób prawnych, które ten wzrost będą obsługiwać.

A jak uczy przykład Gerharda Schroedera owoce wzrostu można spożywać na długo po zakończeniu kadencji. Czyli szampanskoje i frukty, a jeśli nie, to przynajmniej wodka i ogórcy!

Nas oczywiście sukcesy naszych wybitnych rodaków cieszą, a jakże, niemniej bliższa koszula ciału i powodzenie życiowe pierwszego lub drugiego dużego płatnika niekoniecznie musi nas dotyczyć wprost.

Powinniśmy szukać powodów do radości wśród naszych sfer (z punktu widzenia zamożności).

Ale tu też są, bo powiedzcie, czy np. Poseł Chlebowski ma powody do zmartwień? Albo poseł Drzewiecki? Ich koledzy z branży rozrywkowej? Posłanka (była) Sawicka?

Każda zmiana polityczna niesie ze sobą pewnego rodzaju „nowe otwarcie”, więc kto ma oczy niech patrzy, kto ma oczy niech słucha, a kto ma rozum...

Jak to mówił pewien słynny rabin do swojego ucznia w odpowiedzi na uwagę „Rebe, ja rozumim...”: „Ty nie rozum, ty licz!”

Ale muszę na sam koniec mojej „Ody do radości” donieść, że wybór pana Bronisława Komorowskiego na prezydenta ma swój bardzo pozytywny efekt i po tej stronie English Channel, po której ja piszę. Otóż zawistni rodacy ukuli sobie swój własny stereotyp i bezczelnie nabijali się z niego na różnych forach chrzcząc go „Marianem” lub Bronisławem”. Stereotyp polskiego „ciemniaka” wyglądał, jak wyglądał: charakterystyczny wąsik, zwany z angielska „porno-moustache”, śladowa znajomość języków obcych i specyficzne poczucie humoru, które streszczało się w powiedzeniu o „wesołym chłopaku”, który gdzie nie pójdzie, tam go wyśmieją.

Stereotyp był krzywdzący i niesprawiedliwy. Ani ten wąsik taki obciachowy, ani te języki takie ważne, ani zalety intelektualne nie pierwszoplanowe, jak się okazało. I dobrze, bo dziesiątki tysięcy Marianów i Bronków może teraz oddychać pełną piersią i czerpać garściami z poczucia przynależności do tysiącletniej polskiej kultury i tradycji.

Jest lepiej!

A sam Pan prezydent Bronisław Komorowski znajdzie swoje miejsce na międzynarodowej geopolitycznej, wielkiej scenie, z łatwością. Może zacząć od przyłączenia się do słusznej akcji ochrony waleni i kaszalotów, na które tak bezlitośnie polują Japończycy. Albo Duńczycy? Mniejsza, w każdym razie może się przyłączyć.

:-)

Pozdrawiam!