Tradycyjnie 11 dnia listopada obchodzimy Dzień Niepodległości. To moment radosny, ale uśmiech powinien tego właśnie dnia łączyć się z głęboką refleksją nad kondycją naszego narodu. Ja tego dnia zawsze zastanawiałem się dlaczego ten świat jest taki niesprawiedliwy? Członkowie naszych rodzin - (w zależności od tego kto czyta ten tekst)Ojcowie, Dziadkowie, Pradziadkowie - swoją młodość spędzili w lasach, na wszystkich frontach wojny. Musieli oglądać bliskie sobie osoby – braci, żony, dzieci, Mamy - rannych, umierających nagle w bardzo młodym wieku. Cieszyli się z bochenka chleba, każdego dnia życia, dachu nad głową, ciepła na zimę. Niosła ich pieśń i biało-czerwone barwy. Moje pokolenie ma zamiast lasu – mieszkania i domy. Zamiast koca w zimie - centralne ogrzewanie. Zamiast bandaża na każdą chorobę – apteki i specjalistyczną opiekę lekarską w szpitalu. Zamiast bochenka chleba raz na tydzień - śniadanie, obiad, kolacje i deser codziennie. Zamiast widoku umierających na rękach członków rodzinny czy przyjaciół – widok z ekranu kina domowego we własnych czterech kątach. Zamiast marzenia o spotkaniu w tym życiu najbliższych osób wyrażanego w okopach pod Monte Cassino - wspólne piątkowe i sobotnie imprezy czy grille majowe.
11 dnia listopada każdy z nas powinien się zastanowić dlaczego my żyjemy we względnym dostatku i pokoju. Czyż nie dlatego, że ktoś przypłacając nieprawdopodobnymi cierpieniami dla mnie to wywalczył? Ciekawe co by pomyślał nasz dziadek wypruwający sobie żyły na wszystkich frontach wojny, gdyby zobaczył jak niektórzy z nas szanują jego pracę? Np. w święto polskiej niepodległości oglądając film komediowy w TV, popijając piwem a swoim dzieciom nawet nie zająkując dlaczego dziś nie muszą iść do szkoły. To nasz obowiązek wobec tych dzięki, którym dokonaliśmy wyżej wymienionych transakcji takich jak zamiana bagnetu na pilot do telewizora. Pamiętać - to chyba nie jest aż tak wiele. Wywiesić flagę. Pokazać – dziękuje Wam – wasza ofiara nie poszła na marne. Wasza pamięć nigdy nie zginie.
Naród to ciągłość pokoleń. To on uczy odpowiedzialności, pokazuje jak wiele można zdziałać wspólnie, jak ważne jest zaufanie, miłość i oddanie dobrej sprawie. A kolebką narodu i ciągłości pokoleń jest rodzina. To w niej człowiek uczy się odpowiedzialności za inne osoby (tj. myśli: będę bronił mojego syna, siostry, Mamy, Ojca, Babci, Dziadka. Nie zostawię Mamy, braciszka, Taty w potrzebie). To w rodzinie budzi i rozwija się współczucie i sztuka myślenie o innej osobie. Sposób w jaki działają dzisiaj szkoły, sądy, rząd, parlament, uczelnie, firmy – to w największej mierze pochodna wartości wyniesionych z domu. Tam gdzie rodziny są słabe, patologiczne lub nie wywiązują się ze swojej edukacyjnej roli, wykształcenie się takich cech moralnych jak uczciwość, rzetelność i samokontrola, odpowiedzialność, współczucie czy solidarność jest bardzo trudne.
Dziś często mam wrażenie, że odpowiedzialność za niski poziom patriotyzmu, przywiązania do wartości, pamięci i historii swoich dzieci - rodzice i dziadkowie zwalają na szkołę, otoczenie, kolegów czy nawet globalizację. Najwyższy czas przestać zrzucać odpowiedzialność na innych i zacząć z dziećmi rozmawiać o Polsce, o niepodległości, o trudach związanych z jej odzyskaniem, o wartościach, które stanęły u podstaw wolnego kraju, wolnej Polski.
Pielęgnowanie wartości jaką jest pamięć jest potrzeba również nam, ponieważ jeżeli zbudujemy z niej trwały fundament – to również my się na nim nie przewrócimy i jeśli zrobimy coś dobrego dla narodu – pokolenia po mnie – nie pozwolą o tym zapomnieć. Jeśli natomiast sami będziemy zapominać to i on nas zapomną. Ponieważ pamięć zastąpi – „życie chwilą” itp. nowe składniki młodzieżowej popkultury. Zatrzymanie ekspansji tego typu ideii, w których nie ma miejsca na „myślenie o przeszłości” – to polska racja stanu. Wyzwanie dla nas wszystkich – to walka o niepodległości.
Patryk Jaki
