Nasi rosną w silę - sukces wyborczy Partii Niepodległości Zjedno

 

Jan Bodakowski

Nasi rosną w silę - sukces wyborczy Partii Niepodległości Zjednoczonego Królestwa (UKIP)

 

W wyborach lokalnych w Anglii i Walii, w których wzięło udział około 10.000 kandydatów, Partia Niepodległości Zjednoczonego Królestwa (UKIP) zyskała 139 mandatów. Tym samym brytyjscy patrioci powiększyli ilość swoich reprezentantów we władzach lokalnych z 7 na 139 – na 2362 mandaty. Lewicowa Partia Pracy zyskała tylko 29% poparcia wyborców i straciła 335 mandatów. Pseudo prawicowa Partia Konserwatywna, popierająca aborcje i małżeństwa pederastów, zyskała poparcie 25% wyborców. Prawicowa UKIP zyskała poparcie 23% wyborców, a lewicowi Liberalni Demokraci 14%.

 

W jednomandatowych wyborach uzupełniających do Izby Gmin w okręgu South Shields kandydat UKIP przegrał z reprezentantką Partii Pracy, ale był lepszy od pseudo prawicowego konserwatysty.

 

Sukces UKIP zaszokował establishment polityczny i medialny Wielkiej Brytanii. Ukazał niechęć brytyjskich patriotów wobec Unii Europejskiej i zalewu imigrantów. Wprowadza do debaty politycznej nacjonalistyczny punkt widzenia i krytykę imigracji. Wymusza na konserwatystach zajmowanie prawicowych stanowisk w debacie publicznej, krytykę Unii Europejskiej.

 

Liderem Partii Niepodległości Zjednoczonego Królestwa jest euro poseł Nigel Farage – partia ma swoją liczną reprezentacje 13 osobową (16,5% poparcia w brytyjskich eurowyborach) w europarlamencie dzięki ordynacji proporcjonalnej, nie jest należycie reprezentowana w parlamencie brytyjskim bo jednomandatowe okręgi wyborcze eliminują partie patriotyczne zazwyczaj biedniejsze i mniejsze niż partie lewicowe. UKIP został utworzony w 1993 roku. Jego program to połączenie libertarianizm – czyli jak najszerszej wolności, z konserwatywnym liberalizmem i narodowym konserwatyzmem. Głównym postulatem partii jest wyjście Wielkiej Brytanii z Unii Europejskiej, którą UKIP uznaje za strukturę anty demokratyczną, socjalistyczną, anty narodową. Na polskie warunki UKIP to połączenie Najwyższego Czasu, UPR i narodowców (ale bez subkultur, którym bliższa jest Brytyjska Partia Narodowa). UKIP chce wolnego rynku, niskich podatków, likwidacji interwencjonizmu państwowego w gospodarce.

 

W polityce Partia Niepodległości Zjednoczonego Królestwa silnie popiera demokracje, swobody obywatelskie i wolność słowa. Domaga się likwidacji biurokracji, radykalnej obniżki podatków, ograniczenia władzy centralnej, likwidacji państwa policyjnego, obrony tradycji i tożsamości narodowej, ochrony religii zwalczanej przez ateistów.

 

Poparcie dla UKIP nieustannie rośnie. W 2000 roku w wyborach do parlamentu europejskiego UKIP zyskał 3 mandaty i 7% poparcia. W Wyborach 2004 roku 16,1% i 12 mandatów. W wyborach 2009 13 mandatów i 16,5% poparcia (wyprzedziła Partię Pracy, Liberalnych Demokratów i Brytyjską Partię Narodową). W przyszłorocznych wyborach można się spodziewać 25% poparcia.

 

W europarlamencie UKIP należy do Europy Wolności i Demokracji (Europe of Freedom and Democracy). EFD to najmniejszej grupą w Parlamencie Europejskim. W skład EFD weszły partie konserwatywne i nacjonalistyczne, przeciwne Unii Europejskiej i lewicy. W skład EFD weszły prócz UKIP: włoska Liga Północna, Prawdziwi Finowie, Duńska Partia Ludowa, Interes Flamandzki, litewski Porządek i Sprawiedliwość, greckie Ludowe Zgromadzenie Prawosławne, holenderska Polityczna Partia Protestantów, Ruch dla Francji, Słowacka Partia Narodowa oraz czego nie można było by się spodziewać po krajowej aktywności Solidarna Polska.

 

Jan Bodakowski

tekst na ten temat ukazał się pierwotnie na portalu Prawy.pl http://www.prawy.pl/

Źródło: tvn24, narodowcy.net, Wikipedia