Koniec żarcia, koniec picia, nadszedł czas mordobicia – warszaws

 

Jan Bodakowski

Koniec żarcia, koniec picia, nadszedł czas mordobicia – warszawska demonstracja Ruchu Narodowego przeciw Tuskowi

 

W samo południe 28 czerwca 2014 z warszawskiego placu Zamkowego wyruszył pod sejm kolejny marsz narodowców domagających się dymisji rządu Tuska. Wśród demonstrantów furorę zrobiło rzucone przez jednego z uczestników w kierunku mijanych gości warszawskich restauracji hasło „koniec żarcia, koniec picia, nadszedł czas mordobicia”.

 

W marszu wzięło udział kilka tysięcy osób. Działaczom Ruchu Narodowego, Obozu Narodowo Radykalnego, Młodzieży Wszechpolskiej, Niklota, Unii Polityki Realnej, przewodzili liderzy Ruchu – Krzysztof Bosak, Robert Winnicki, Artur Zawisza, i prezes UPR Bartosz Józwiak. Wśród uczestników protestu byli znani historycy – publicysta Najwyższego Czasu profesor Marek Chodakiewicz i doktor Wojciech Muszyński. Sejm demonstrantów przywitał dwoma płotami i jednym szpalerem oddziałów prewencji.

 

Protest przeciw patologiom władzy reprezentowanym przez ekipę PO, bezczynności pseudo opozycji spod znaku PiS, łamaniu prawa przez policję, narodowcy wykorzystali do zaprezentowania swoich trzech kandydatów w wyborach uzupełniających do sejmu RP. Z powiatu garwolińskiego, mińskiego i węgrowskiego wystartuje Krzysztof Bosak, z powiatu mikołowskiego i rybnickiego Jacek Lanuszny (magister historii, członek stowarzyszenia „Duma i Nowoczesność”, działał na rzecz pomocy Afrykanerom). Z powiatu opatowskiego, ostrowieckiego, sandomierskiego, skarżyskiego i starachowickiego Marian Kowalski (członek Unii Polityki Realnej o 1993 do 2005).

 

Ogromną zaletą ujawnienia taśm przez spisek kelnerów jest uświadomienie ludziom przykładów tego jak rządzący marnują pieniądze podatników na luksusowe koryto. Należy więc bezwzględnie i wszędzie upubliczniać informacje o tym jak biurokracja marnuje pieniądze podatników, domagać się likwidacji funduszów reprezentacyjnych w instytucjach państwowych i samorządowych.

 

Jan Bodakowski

tekst na ten temat ukazał się pierwotnie w tygodniku Najwyższy Czas