Jest taki stary transparent z napisem HAŃBA
Zrobili go chłopcy po odwołaniu rządu Jana Olszewskiego w czerwcu 92.
Potem w 1996 wyciągnięty został jak zdominowany przez SLD sejm
uchylił prawo chroniące życie w okresie prenatalnym i przywrócił aborcje na żądanie.
Potem jakoś o nim zapomnieliśmy, ale jak wyszła sprawa pijanego
Kwaśniewskiego na grobach w Charkowie w 1999 znów okazał się niezbędny. Każdego roku od tej pory przynosili go ludzie w nocy z 12 na 13 grudnia pod dom Jaruzelskiego na Ikara w W-wie.
Kiedy w 2005 roku wyrzucono Bronka z Rzeczpopolitej manifestowlaismy z nim w gronie kilkuset osób.
Widziałem go pod Kurią na Miodowej w styczniu 2007 gdy mianowano
Wielgusa na abp Warszawy.
Ostatnio pokazał się w sierpniu 2008 pod ambasadą Rosji gdy najechała Gruzję!
Teraz chyba znów trzeba go wyciagnąć.... Ile razy jeszcze okaże sie potrzebny? Może jednak lepiej wyciągnąć inny transparent - ten który widziałem na filmie Popiełuszko.. Ten o którym pisze Maria Wiernikowska:
..."Koleżanki i Koledzy, W poniedziałek mój przyjaciel Krzysztof Skowroński idzie do Trójki pozbierać swoje manatki. Pomyślałam, że stanę na Myśliwieckiej z jakimś transparentem na znak solidarności... Najlepszy byłby taki biały z czerwonymi literami, no wiecie... Tylko skąd go wziąć? Dzwonię po znajomych. Koleżanka historyczka podpowiedziała mi, że może z jakiegoś muzeum...
Może wiecie, czy ktoś by miał coś takiego w domu? Wiem, wiem, wśród dziennikarzy będzie trudno, zwłaszcza w telewizjiJ. Może ktoś ma znajomą pielęgniarkę, górnika albo stoczniowca, bo oni jeszcze czasem tego używają. Żeby chociaż koszulka z napisem, albo plakietka. O oporniku nie wspomnę...
No, chyba że macie jakiś inny znaczek dla tego, co wokół sprawy
Krzyśka drgnęło w naszym środowisku, które nie słynie przecież z wzajemnej życzliwości. Jakiś kwiatek w butonierce, kolorowa czapka,czy coś.
Kochani, przynieście coś w poniedziałek na Myśliwiecką, koło 14-tej będę stać z paroma kolegami przed wejściem, a raczej przed wyjściem. Przed wyjściem dla przyzwoitych fachowców.
Przyjdźcie. Maria Wiernikowska.
Komentarze