Wolność, albo i nie

 Do napisania tego tekstu zainspirował mnie jeden z odcinków programu ‘’Boso przez świat’’ Wojciecha Cejrowskiego. Prowadzący opowiadał w nim o buszmenach, twierdząc mniej więcej, że nawet w ich koczownicze życie z dala od cywilizacji wdziera się nowoczesność, odbierając tym samym wolność tymże koczownikom, gdyż każe posyłać ich dzieci do szkoły, przywiązuje ich do ziemi poprzez budowę studni itp. Wszystko w ramach postępu.

Zastanawiałem się, czy ci ludzie są faktycznie wolni i beztroscy. Owszem, nie są zmuszeni do życia w nam rozumianych zasadach, normach społecznych i ramach czasowych. Mogą się przemieszczać gdzie chcą i kiedy chcą, a wszystko co im potrzeba mają w zasięgu ręki, gdyż oferuje im to matka natura.

Jednocześnie przecież muszą walczyć o przetrwanie. Zamiast miejskiej dżungli mają naturalną. Niby są to jednak inne środowiska, ale tu i tam trzeba walczyć o przetrwanie, tylko że na innych warunkach i zasadach.

Ponadto życie w cywilizacji – pomimo swoich wad – ma też liczne zalety, jakich żyjąc w dziczy nie doświadczą buszmeni np. dostęp do zaawansowanej medycyny. Co prawda ludzie ci znają lekarstwa z roślin i zwierząt na różne choroby, ale chyba to nie to samo. O rozmaitych wygodach związanych z techniką nie warto wspominać, bo to oczywiste.

Natomiast wydaje mi się, że są oni wolni od ‘’wyścigu szczurów’’, pogoni za pieniądzem (bo nie znają pojęcia własności), i galopującym w cywilizowanym świecie czasem. Obce im są też zapewne choroby cywilizacyjne typu np. depresja, i rozmaite nerwice.

Zapewne tym ludziom ciężko będzie przyzwyczaić się do nowych warunków, bo prędzej czy później zostaną poniekąd zmuszeni do przyłączenia się do zupełnie nowego dla nich świata. To będzie dla nich bez dwóch zdań szok, tak samo jakby nas wyrwać z aktualnego stanu rzeczy, i przenieść nagle do buszu. Jednak młodsze pokolenie prędzej się do tego z pewnością przystosuje, bo już obecne dzieciaki wysłane do szkół po powrocie do rodziców nie bardzo orientują się, co w zasadzie mają tam robić.

Podsumowując, sądzę, iż buszmeni są wolni po części – nie dotyka ich co prawda ta ilość obowiązków co nas, lecz muszą się dostosowywać się do cyklów przyrody, by harmonijnie z nią współżyć.