Pamiętam ten entuzjazm, gdy Polska stała się członkiem UE! Sądzę, że przeciętny Polak miał bardzo ogólne wyobrażenie, głównie o profitach, wynikających z uczestnictwa w tej wspólnocie.Nie ulegało wątpliwości swobodne przemieszczanie się i dostęp do rynku pracy. W tej chwili, takie mam odczucie, postawiono nas pod ścianą i cokolwiek zrobimy, to będzie ciągle nie to i za mało . W gmatwaninie przepisów jak sieć pajęcza, tracimy swobodę działań, na szczęście nie wypowiedzi i myśli, choć i to może się zmienić. Ostatnie fakty są porażające:o praworządności mówią przekupni politycy..UE wygląda jak kłębowisko ciemnych interesów, nacisków na niewygodnych, wymuszanie uległości i dążenie do federalizacji . "Nowi" członkowie są ciągle tą niższą kastą, gdzie młoda demokracja nie może się równać z tą lepszą. Myślę, że ta sytuacja jest szczególnie uciążliwa właśnie dla Polaków - podległość /nawet z przerwami/ jest nie do zaakceptowania dla większości . Nieliczni potrafią obnażyć prawdziwe oblicze KPO. i ten ..obraz jest tak przygnębiający .Prawica szamocząca się wobec nacisków unijnych, cała reszta gotowa zgadzać się na kolejne żądania i my, cała reszta, pragnący żyć w spokojnym, szanowanym kraju. Nie powinien nas uspakajać podziw za naszą pomoc dla Ukrainy. Chwalący myślą o nas jak o frajerach, i to tyle z ich strony. Poklepywanie po ramieniu przez Amerykanów i ciągłe chwalenie się tym staje się żenujące...Za chwilę poproszeni o pomoc w sprawie reparacji przypomną ustawę 444, oni też chcą skorzystać a raczej uczestnicy przedsiębiorstwa Holocaust .Do tego wszystkiego dochodzi wojna...Wielu publicystów pisze, że gesty są bardzo piękne ale czas porozmawiać o interesach przy odbudowie Ukrainy..Podobno jesteśmy w ogonie...Malować na czarno można dalej ale zdarzają się fajerwerki jak sejmowa wypowiedź min. Czarnka...Jest jeszcze nadzieja....
