Na parę czy na żagiel?

Po dwudziestu latach od odzyskania wolności trudno jest się zorientować, do jakich tradycji odwołuje się III RP.

Upadły kolejne inicjatywy przywrócenia Święta Trzech Króli, zniesionego za czasów Władysława Gomułki 16 listopada 1960 roku. Święto to jest dniem wolnym od pracy między innymi w Niemczech, Austrii, Grecji, Hiszpanii, Słowacji, Szwajcarii, Włoszech, Szwecji i Finlandii.

Nie tylko Gomułka obowiązuje ciągle w III RP. Do dziś nadal dniem wolnym od pracy jest pierwszy maja, ustanowiony, jako święto na okupowanych ziemiach polskich przez Hitlera i Stalina.

W jednym dniu Honorowym Obywatelem miasta Warszawy zostaje zamordowany przez stalinowców polski mega-bohater, rotmistrz Witold Pilecki i wysługujący się tymże stalinowcom Tadeusz Mazowiecki, pierwszy premier „niekomunistycznego rządu” z Kiszczakiem i Siwickim w składzie.

Podczas rocznicy wybuchu Powstania Warszawskiego, niekomunistyczni, ex-prezydent Wałęsa i ex-premier Mazowiecki, kreowani przez media i autorytety na ojców polskiej wolności i demokracji, zamiast do Warszawy na 65 rocznicę wybuchu powstania, podążają do Kostrzyna nad Odrą by uczcić 40 rocznicę festiwalu muzycznego w Woodstock, który odbył się w 1969 roku na farmie M. Yasgura w Bethel koło Nowego Jorku.

Wygląda to po dwudziestu latach tak, jakby dzisiejsza Polska raz zapalała Panu Bogu świeczkę by za chwilę udobruchać diabła płonącym ogarkiem.

Może w końcu czas się zdecydować, co ma być napędem tej dryfującej łajby?

Żagiel prawdziwej wolności czy komunistyczna para?