Po pierwsze musisz koniecznie zarzekać się, tak jak to robił niedawno Zbig Chlebowski, że "absolutnie w żadnym wypadku" nie masz zamiaru prywatyzować.
Po drugie, gdy przyjdą do ciebie pielęgniarki lub nauczycielki niezadowolone ze swoich pensji, daj albo przynajmniej obiecaj, że dasz im podwyżkę.
Po trzecie - przygotuj plan podporządkowania telewizji rządowi i zamień abonament RTV na bezpośrednie dotacje do "programów misyjnych".
Schowaj głęboko do szuflady projekty uzdrowienia finansów publicznych i inne trudne, wymagające daleko idących wyrzeczeń, przedsięwzięcia ekonomiczno-społeczne.
Osoby myślące poważnie o reformach zwolnij a jeśli ci tak wprost nie wypada, to przynajmniej doprowadź do tego, aby jak prof. Gomułka same odeszły.
Po kolejne - mów dużo o obniżaniu podatków. Jednocześnie nie waż się ich naprawdę obniżać, bo nie starczy ci pieniędzy na punkt drugi niniejszego poradnika.
Nie mów nic o podatku liniowym. Jeśli ktoś ci o nim przypomina, to wskaż oskarżycielskim palcem na opozycję, która rzuca ci kłody pod nogi na trudnej drodze reform.
Odpolityczniaj swoimi ludźmi wszelkie możliwe spółki skarbu państwa, instytucje, stanowiska.
Uśmiechaj się dużo i mów ludziom miłe rzeczy.
W ten właśnie sposób możesz być liberałem w Polsce.
