Alekstymia - mózg w lodówce

W astronomii peryhelium to punkt na orbicie ciała niebieskiego obiegającego Słońce, znajdujący się w miejscu największego zbliżenia obu ciał. Przeciwieństwem peryhelium jest aphelium.

Dlaczego sięgam aż do kosmosu?

Proces poznawczy wymaga - zetknięcia się orbity losu.Życiowa orbita to nie my - my stanowimy palnetę-podmiot.

Peryhelium szacunku, przyjaźni, miłości jest więc ważniejsze od samego podobieństwa planet. To mogą być bardzo inne obiekty - ale miłość rodzi się w tym najbliższym dla obu punkcie. I jeśli nie dochodzi do kolizji, bo nagłą zmiana orbity - można spokojnie patrzeć w kierunku horyzontu spełnienia...zrozumienia.

Nie istniejemy poprzez sam akt narodzin. Istniejemy, bo czyn, bo werbalizacja siebie, bo interpersonalne zdarzenia.

Jednak istnieje czarna dziura w próbach współistnienia.

Aleksytymia- dosłownie "brak słów dla emocji" - to synonim emocjonalnego analfabetyzmu. Osoby dotknięte tym syndromem nie potrafią mówić o własnych emocjach, nie rozróżniają ich fizjologicznych objawów, mają bardzo ubogie życie wyobrażeniowe (np. nie miewają snów) i operacyjny styl myślenia. Cierpią, choć o tym nie wiedzą, bo nie są w stanie tego wyrazić i właściwie nazwać.

Cierpią zatem podwójnie. Mają trudność w określaniu własnych i cudzych stanów emocjonalnych, co powoduje, że relacje międzyludzkie zmieniają się w koszmar.  Aleksytymia, która - jak pocałunek Królowej Śniegu - dociera prosto do serca, zmraża je i znieczula.

Nie jest to czcza metafora. Badania neurologiczne wykazują, że mózgi aleksytymików wydają się "zlodowaciałe", bo brak w nich właściwej komunikacji między odpowiedzialnymi za emocje częściami (np. między tymi związanymi z odczuwaniem emocji a tymi odpowiedzialnymi za ich nazywanie lub zapamiętywanie). Gdy ich emocjonalne dzwony biją, nigdy nie wiedzą, w którym kościele.

Brak umiejętności rozpoznania swoich emocji prowadzi do... głupoty emocjonalnej, tak zwanej aleksytymii podstawowej. Aleksytymia wtórna to stan po dużym szoku, na przykład przeżyciu katastrofy.

Polega ona na zamknięciu dotychczasowego życia emocjonalnego, człowiek traci umiejętność przeżywania, odczuwania. To bardzo nieprzyjemne, ale ułatwia przeżycie dużego szoku, dla którego chwilowo w psychice nie ma jeszcze miejsca.

Dla normopatycznych aleksytymików  sensem jest dobre wypełnianie swoich obowiązków, przede wszystkim obowiązków zawodowych, natomiast ich życie emocjonalne i relacje interpersonalne schodzą na plan dalszy. W związku z tym w spontanicznie generowanych wspomnieniach mogą dominować u nich informacje dotyczące tych właśnie dziedzin.
prof.Tomasz Maruszewski /Instytut Psychologii PAN/