"Niska samoocena - to życie na ręcznym." /autor nieznany/
Najczęściej, ale nie zawsze.
Omijam szerokim łukiem ludzi, którzy w kontakty interpersonalne nagminnie wplatają focha.
Czym jest więc foch? Formą bezradności z silną potrzebą postawienia na swoim przy jednoczesnej wiedzy, że nie ma się racji.
Coś jak szantaż emocjonalny, ale w bardziej infantylnej wersji.
Pragmatycy focha często obrażają się na świat. Nie podobał się jakiś film - rezygnuje z kanału.
Jeśli ktoś nie łamie karku w uwielbieniu fana focha, zostaje wyproszony z życia.
To nie dramat, że są osobnicy nalogowo fochujący.
Dramat zaczyna sie wtedy, gdy ich foch ma meblować życie innych, czy strefę społeczną.
Ludzi na ręcznym rozpoznasz też po nickach w necie.
Taki nick wyraża bunt, negację siebie, desperację.
Taki nick nie mówi kim ta osoba jest, ale co czuje.
Każdy z nas ma kompleksy. Jeśli ktoś mówi, ze ich nie ma, tym bardziej je ma.
Kompleksy jednak nie sa tozsame z zaniżonym poczuciem własnej wartości.
Dalej...
Zaniżone poczucie wlasnej wartości jeszcze nie musi oznaczać toksycznego agresora, śniącego o tym, że tylko jego zdanie ma moc "ustawodawczą".
Marie-France Hirigoyen:
Molestowanie moralne polega na niszczeniu psychologicznym drugiej osoby za pomocą słów, wrogich zachowań i drobnych incydentów. Rzeczą destrukcyjną są nie tyle te drobne działania, ile ich powtarzalność.
Przede wszystkim nigdy nie mamy do czynienia z otwartym konfliktem, w którym atakowany mógłby się bronić.
Przeciwnie, atakujący konsekwentnie zaprzecza, że jest agresywny. Jeśli ofiara domaga się wyjaśnień, słyszy, że wszystko wymyśliła, jest zbyt podejrzliwa lub ma urojenia.
Jednocześnie agresor jest przeświadczony, że to on ma zawsze rację i że jego ofiara zasłużyła na takie traktowanie. Stara się ją zdominować i traktuje jak przedmiot: gdy przestaje być użyteczny, zostaje po prostu wyrzucony. Aby ofiara nie zorientowała się, że ma miejsce agresja, i reagowała tak, jak chce agresor, stosuje on molestowanie w sposób podstępny.
W tym celu agresor stosuje technikę, którą nazwałam komunikacją perwersyjną.
Nie chce komunikacji bezpośredniej, nazwania rzeczy po imieniu. Zręcznie unika bezpośrednich odpowiedzi na pytania lub odpowiada na nie wprost.
***
Nie tak dawno skontestowałam czyjś wpis. Zapodałam argumentację i w odpowiedzi nie otrzymałam merytorycznej kontrargumentacji, ale zostało rozpisane ...jaka to nie jestem:o)
Uśmiechnęlam się, gdyż bezradność polemiczna tamtej osoby, była niczym innym jak hołdem wobec mej tezy.
***
W ten sposób ofiara nie może być pewna, czy agresor kłamie, czy mówi prawdę, i pozostaje w stanie niepewności i zwątpienia. Można ją pogrążyć w jeszcze większej niepewności, stosując „podwójny język”, a więc mówić coś i jednocześnie zaprzeczać temu w sposób niewerbalny.
Zazwyczaj ofiary molestowania wcale nie są osobami słabymi. Wręcz przeciwnie, często mają silną osobowość, są tak żywotne, pogodne i radosne, że ma się ochotę być takim, jak one.
Często są też bardziej uzdolnione. Główne motywy molestowania moralnego to przede wszystkim zawiść i zazdrość, chęć odebrania komuś tego, czym się wyróżnia, i przyswojenia tej cechy sobie. Oczywiście jest to niemożliwe, więc agresor dąży do zniszczenia tej zalety u swojej ofiary.
Agresorzy zazwyczaj nie są ludźmi odważnymi.
G.Ch. – Jaki typ ludzi dopuszcza się molestowania moralnego?
Określiłam ich mianem osobników perwersyjno-narcystycznych.
Gdy odczuwamy lęk, jesteśmy nieszczęśliwi, czujemy się zagrożeni przez innych. Istnieje jednak różnica między na przykład neurotykiem, który niekiedy sięga po mechanizmy perwersyjne, a osobnikiem perwersyjno-narcystycznym.
Neurotyk będzie miał poczucie winy lub przynajmniej postawi sobie pytanie na temat słuszności swojego postępowania. Osobnik perwersyjno-narcystyczny uważa swoje postępowanie za normalne i uzasadnione.
G.Ch. – W jaki sposób stali się agresorami? Czy wynika to z ich wcześniejszych doświadczeń życiowych?
W większości przypadków w dzieciństwie byli traktowani jak przedmioty, byli maltretowani w rodzinach lub w miejscach, w których się wychowywali....
***
Ludzie z wyrytym fochem na twarzy zawsze są ślepi na kontekst. Foch dokumentuje jedno - widzą jedynie siebie. Nie, nie z walorem zdrowej miłości siebie, częściej z nienawiścią wobec siebie.
Jak rozpoznać towarzystwo jadące na ręcznym?
Swoją wartość budują jedynie poprzez deprecjonowanie innych.
Inaczej nie potrafią.
Nie rozstają się ze sfałszowanymi legitymacjami do układania życia innym. Sami nie żyją wg swych zamarzeń, ale żądają, by inni - tylko tak jak oni chcą. Wg O. Wilda to najgorsza wersja egocentryzmu.
Zaś pycha niepogodzonych ze sobą - zgaśnie 15 minut po ich agonii....
Inne tematy w dziale Rozmaitości
