Słowianie Zachodni osiedlili się na terenach między Odra a Łabą w VI w n.e. 1500 lat walki z naporem germanskim, z wielkim narodem, najsilniejszym panstwem w Europie. Właśnie teraz obchodzimy rocznicę zwycięstwa w Powstaniu Wielkopolskim, jedny z nielicznych powstań Polaków które w pełni sie udało. Bohaterstwo Wilekopolan pozwoliło wskrzesić po ponad 100 latach niewoli Rzeczpospolitą. Ni mieli takiego szczęścia Serbołuzyczanie, mimo, że na terenach Łużyc po I W.Ś. stanowili większość, w proporcjach podobnych jak Polacy w Wielkopolsce. Może dlatego im sie nie udało, że nigdy nie mieli własnego państwa, w deklaracji Wilsona nie było mowy o narodzie łużyckim, nikt o nich nie pamietał, próby upodmiotowienia sytuacji Łużyczan nie znalazły należytego poparcia na Konferencji w Wersalu. Mimo to Serbołuzyczanie dalej trwali i wciąż marzyli o własnym państwie. W najtrudnijszym okresie swojej historii po dojściu Hitlera do władzy sytuacja tego narodu uległa zdecydowanemu pogorszeniu, ale mimo to dalej trwali. Po II W.Ś. znowu została obudzona nadzieja, niestety podobnie jak po I Wojnie tak i teraz nie udało im się umiędzynarodowić kwestii łużyckiej. Otrzymali autonomie w ramach NRD. Dalej trwali, pozjednoczeniu Niemiec znów pojawiła sie iskierka nadzieji, już nie jako niepodłegłe państwo ale w ramach Niemiec Łużycki Kraj Związkowy. To także nie znalazło większego poparcia. Zagwarantowano w konstytucjach krajowych Saksonii i Brandenburgii wsparcie dla tej mniejszości, należy przypomnieć, ze w Nieczech status mniejszości posiadają tylko Serbołużyczanie, Fryzowie, Duńczycy i Cyganie. Są jedyna mniejszością nie germańska żyjąca na terenie Niemiec. Pomijam tu Cyganów, zwanych też Sinti gdyż nie zamieszkują oni zwartego obszaru.
Inne tematy w dziale Polityka
