Najpierw na mojej stronie, a obecnie w każdej dyskusji, Salonowiec "henperol" porusza kwestię przyciągania się jednoimiennych biegunów magnesów stałych.
W prywatnej korespondencji do mnie opisał ten przypadek, czyli poinformował mnie, że między tymi biegunami jest włożony kawałek żelaza, ale ... prosił mnie, żebym tej informacji nie rozgłaszał.
Sytuacja zrobiła się patowa. Z jednej strony powinien podjąć "rzuconą rękawicę" i postarać się wyjaśnić to zjawisko, a z drugiej strony miałem obowiązek spełnić prośbę zawartą w prywatnej korespondencji.
Oczywiście wybrałem to drugie i każdy może się o tym przekonać odwiedzając moją stronę http://www.electrino.pl gdzie może zobaczyć, że post henperola jest jednym z nielicznych, którego nie skomentowałem.
Dzisiaj jednak mam rozwiązane ręcę, gdyż na jednym z blogów, w toku dyskusji, henperol wyłożył "kartę na stół", czyli opisał dokładnie ten eksperyment z magnesami.
Ponieważ na tamtym blogu zebrało się towarzystwo od bleblania, a więc niezdolne do logicznego myślenia, gdyż ich szare komórki nie mają prawdopodobnie masy spoczynkowej, więc pozwalam sobie wyjaśnić obserwowany efekt w tej notce.
Rysunek na którym przedstawiono ten eksperyment pokazany jest pod adresem: http://autodafe.salon24.pl/196052,limity-i-limesy-w-przyrodzie-i-w-fizyce#comment_2818543
Fragment żelaza włożony między dwa jednoimienne bieguny namagnesował się tak, że jego powierzchnie stykające się z biegunami "S" magnesów sztabkowych stały się biegunami "N", a te krawędzie boczne, które wystają poza obrys magnesów sztabkowych stały się biegunami "S" żelaza.
I to by było na tyle!
Inne tematy w dziale Technologie
