Do rządzenia potrzebne kwalifikacje

Posłowie poszli na urlop, oby przebywali na nim jak najdłużej, to zresztą także życzenie PO wyrażone przez wysokiego urzędnika kancelarii premiera, który stwierdził, że można rządzić bez ustaw, a ja dodań, że także bez awantur.

Rzadzenie to jednak sprawa poważna. Kanclerz Angela Merkel przygotowywała się do swojego stanowiska praktykując o Helmuta Kohla i pełniąc funkcje ministerialne. François Fillon - premier Francji był wiele razy ministrem. Gordon Brown był ostatnio przez kilka lat ministrem finansów. Nicolas Sarkozy zanim objął urząd prezydenta Francji był merem, ministrem budżetu, a potem spraw wewnętrznych. Podobnie były prezydent Jacques Chirac. W tych krajach rządzą fachowcy znający od podszewki funkcjonowanie aparatu państwowego i mający doświadczenie w zarządzaniu dużymi zespołami ludzkimi. A w Polsce? Premier Kazimierz Marcinkiewicz z zawodu nauczyciel był przez czas jakiś wice ministrem edukacji. Kwalifikacje na premiera niezbyt wielkie, ale otarł się o sprawy państwowe, premier Jarosław Kaczyński był krótko nauczycielem akademickim, a potem już tylko prezesem, kompetencje żadne, kwalifikacje do rządzenia zerowe. Premier Donald Tusk zawodowe doświadczenia zdobywał w czasie robót wysokościowych, a potem nic, tylko kariera w różnych partiach. Doświadczenie w pracy w aparacie państwowym żadne.

Z obecnych ministrów ma doświadczenia rządowe Radek Sikorski - wice mister obrony, a potem, minister, a także wice minister spraw zagranicznych. Doświadczenia w służbie publicznej na wysokim stanowisku prezydenta dużego miasta ma także Bogdan Zdrojewski. Rozeznanie w służbie państwowej ma jeszcze Waldemar Pawlak. To chyba jednak za mało aby rządzić sporym krajem.

Działalność w parlamencie można pominąć, bo to nie ma wiele wspólnego z kierowaniem państwem, te doświadczenia mają także politycy zachodni, ale do nich się nie ograniczają. Może więc jedną z przyczyn, że Polska jest źle rządzona jest brak kwalifikacji rządzących.

Większość ludzi obecnie rządzących Polską przeszła staż konspiracyjny w latach osiemdziesiątych. To także nie najlepsza szkoła do rządzenia. Działalność konspiracyjna wymusza zaufanie do najbliższych kolegów, a nieufność do obcych, a także do instytucji w tym instytucji państwa. Stąd np. obsesja kontrolowania wszystkiego charakterystyczna dla czołowych polityków PiS. Nawyki te są bardzo trwałe i przynoszą wiele szkody.