Bezczelnie oświadczam, iż ucieszyłem się na wieść, że na czele zespołu parlamentarnego ds. katastrofy smoleńskiej stanął Antoni Macierewicz. No, pomyślałem, właściwy facet na właściwym miejscu. Jeśli po tym, jak zabagnili sprawę Rosjanie z polskim rządem pospołu ktokolwiek ma szansę choćby zbliżyć się do prawdy, to właśnie pan Antoni.
A tu gw1990 oświadcza, że Macierewicz "topi PiS". A czemuż to? A temuż to, że ośmielił się użyć określenia "zbrodnia". No to nie wytrzymałem i chociaż zapracowanym że strach, palnąłem krótką notkę.
Oż ja pitolę, gdzie ja żyję! Nawet prawicowe pióra posługują się retoryką rodem z Gazety Wyborczej. Lewacy narzucili przeciwnikom swój język, a ci potulnie jak owieczki przyjęli ich narzędzia retoryczne za swoje - i dalej nimi swoją publicystykę uprawiać. Wolnego! Pomijam już samą osobę Macierewicza
W normalnym kraju primo, mało komu - prócz zajadłych przeciwników politycznych i publicystycznych - chciałoby się rozbierać na czynniki pierwsze jedno wypowiedziane słowo.
Secundo, znalazłby się ktoś inteligentny, kto - słusznie! - odparowałby, że słowo to jest całkiem uzasadnione.
No bo pomyślmy przez chwilę: z tego, co już wiemy o katastrofie Tupolewa, nasuwa się wniosek, że nie zawiniła natura - bo we mgle, z trudem, bo z trudem, ale da się wylądować, a drzewa raczej się na samolot nie rzuciły - a człowiek. Czy to mechanik, czy pilot, czy kontroler lotów... czy zamachowiec wreszcie - ale człowiek. A biorąc pod uwagę bezprecedensowy rozmiar tragedii, to nawet jeśli mówimy tylko o zaniedbaniu, możemy powiedzieć, iż było to zaniedbanie przestępcze. Zaniedbanie zbrodnicze. Co dopiero w innych przypadkach!
Jak bardzo daliśmy się stłamsić, że ta oczywista prawda prawicowcom nie chce przejść przez klawiaturę...
