Instytut badawczy szwajcarskiego banku Credit Suisse opracował niedawno raport „Global Wealth Report”, który został opublikowany w październiku 2010 roku. Analitycy tej mającej główną siedzibę w Zurychu instytucji, podjęli próbę „zmierzenia zamożności” ludzi w poszczególnych krajach. Badanie było koordynowane przez profesorów Anthonego Horrocksa i Jima Daviesa, uznane autorytety i głównych twórców raportu "Osobiste bogactwo z globalnego punktu widzenia" (Oxford University Press, 2008).
„Global Wealth Report” rzuca światło na takie obszary, jak różnice w zamożności w krajach i regionach czy rozmiar ich zmian w ciągu ostatniej dekady. Co ciekawe, w raporcie opisano również schemat bogactwa w zależności od płci, a także systematyczne różnice w portfelach gospodarstw domowych.
„Czołówka klasyfikacji bogatych krajów (średnia wielkość majątku na dorosłą osobę) jest zdominowana przez niewielkie, otwarte gospodarki - Singapur, Szwajcarię, Norwegię, a także Australię i Francję. W odwrotnym kierunku (spadek poziomu bogacenia się) zmierzają: Argentyna, Japonia i Islandia.
Wartym zauważenia jest fakt szybkiego bogacenia się obywateli krajów uznawanych obecnie za prężnie rozwijające się gospodarczo, a mowa o Czechach, Słowenii, Chile, Malezji i Republice Południowej Afryki, podczas gdy swego rodzaju niespodzianką jest bogacenie się w Kolumbii, Indonezji, Zjednoczonych Emiratach Arabskich czy Kuwejcie”– zauważa Walter Berchtold - Chief Executive Officer Private Banking.
Warto przyjrzeć się sytuacji w sześciu azjatyckich krajach, które zostały wyszczególnione w raporcie.
Japonia
„Bezbarwna dekada”
Spośród wszystkich krajów G7 Japonia odnotowuje w ostatnich latach najmniej imponujący wzrost bogactwa. Kraj rozpoczął dekadę na poziomie 190 tys. dolarów na dorosłą osobę, co było niemal najlepszym wynikiem na świecie. 10 lat później poziom ten wynosi niemal tyle samo w dolarach amerykańskich i około 10% mniej w jenach japońskich. Jednym z powodów jest sektor nieruchomości, który jest w tendencji spadkowej od 1990 roku. Spadek wartości nieruchomości oznacza, że teraz głównym składnikiem aktywów gospodarstw domowych są aktywa finansowe.
W Japonii ma miejsce stosunkowo równy podział bogactwa według standardów międzynarodowych, co w połączeniu z wysokim poziomem średniego majątku oznacza, że majątek bardzo niewielkiej liczby obywateli wynosi mniej niż 1000 dolarów. Odsetek ludności z bogactwem powyżej 100.000 dolarów jest z kolei ponad sześć razy większy niż średnia światowa. Na początku dekady liczba Japończyków mieszczących się w grupach 10% i 1% ludzi z największym majątkiem plasowała ten kraj na drugim miejscu tuż za Amerykanami. Obecnie Japonia wciąż zachowuje drugą lokatę, ale dystans do USA znacznie się powiększył.
Kraj w liczbach (2010 rok):
Populacja: 127 milionów
Dorośli obywatele: 104 miliony
PKB: 50.414 USD (na osobę)
Całkowity poziom bogactwa: 21.0 bilionów USD
Milionerzy: 2.380 tys.
Obecność w gronie 10% światowych posiadaczy największego majątku: 68.286 tys. osób
Obecność w gronie 1% światowych posiadaczy największego majątku: 5.335 tys. osób
Chiny
„Perspektywiczny smok”
Bogactwo liczone na jednego mieszkańca wzrosło w Chinach w ciągu ostatniej dekady aż trzykrotnie, z poziomu 6000 dolarów w roku 2000 do 18.000 dolarów w roku 2010.
Aktywa chińskich gospodarstw domowych łącznie plasują kraj na trzecim miejscu w globalnym zestawieniu, tracąc 20% do Japonii i mając przewagę 35% nad następną Francją. Głównie dzięki wysokiemu poziomowi oszczędności i relatywnie dobrze rozwiniętym instytucjom finansowym, udział finansowych aktywów w bogactwie ogółem wynosi 44% i jest to wysoki wskaźnik w porównaniu do innych dużych gospodarek będących na etapie gwałtownego rozwoju lub transformacji gospodarczej. Jednocześnie sprywatyzowane mieszkania, nowo wybudowane obiekty czy grunty wiejskie są bardzo ważnymi formami posiadania majątku w Chinach.
Średni dług wynosi zaledwie ok. 
136 dolarów. Bardzo niski poziom zadłużenia jest głównie spowodowany faktem, iż większość pożyczek zostało odliczon ych od ich odpowiednich aktywów w chińskich statystykach. Liczba milionerów jest ok. 3 razy mniejsza niż w przypadku Japonii.
Kraj w liczbach (2010 rok):
Populacja: 1.331 milionów
Dorośli obywatele: 962 miliony
PKB: 5.535 USD (na osobę)
Całkowity poziom bogactwa: 16.5 bilionów USD
Milionerzy: 805 tys.
Obecność w gronie 10% światowych posiadaczy największego majątku: 25.815 tys. osób
Obecność w gronie 1% światowych posiadaczy największego majątku: 1.580 tys. osób
Indie
Uwolnienie kapitału
Bogactwo w Indiach dynamicznie urosło się w ciągu ostatniej dekady wzrastając ponad dwukrotnie z 2000 dolarów w roku 2000 do 4900 dolarów w 2010 roku. Podobnie jak w większości krajów rozwijających się, w Indiach dominującą składową majątku osobistego są nieruchomości, które stanowią ponad 90% szacowanych aktywów gospodarstw domowych.
Poziom osobistego poziomu zadłużenia wynosi około 212 dolarów na mieszkańca. Jednakże stwierdzono, że wyniki największego badania przeprowadzanego w celu oszacowania długu są nieprecyzyjne, gdyż dane są zaniżane.
Odsetek osób dorosłych o poziomie bogactwa poniżej 1000 dolarów jest dwukrotnie większy od średniej światowej. Wynika to z faktu, że bogactwo nie wzrasta jednakowo w całym kraju i że wciąż panuje w wielu miejscach bieda. Na drugim końcu skali, bardzo niewielki odsetek populacji (tylko 0,4%) posiada aktywa, których wartość przekracza 100.000 dolarów. Chociaż liczba osób z tej grupy nie robi jeszcze wrażania, możemy oczekiwać, że wzrost w przyszłości zostanie utrzymany, przy założeniu, że gospodarka Indii rozwijać się będzie w podobnym do obecnego tempie.
Kraj w liczbach (2010 rok):
Populacja: 1.214 milionów
Dorośli obywatele: 719 milionów
PKB: 1.899 USD (na osobę)
Całkowity poziom bogactwa: 3.5 biliona USD
Milionerzy: 805 tys.
Obecność w gronie 10% światowych posiadaczy największego majątku: 4.220 tys. osób
Obecność w gronie 1% światowych posiadaczy największego majątku: 315 tys. osób
Indonezja
Wzrastające bogactwo
Wzrost prywatnego bogactwa w Indonezji jest spektakularny w ostatniej dekadzie, o czym świadczą statystyki – nastąpiło bowiem średnio pięciokrotne zwiększenie poziomu majątku. W przeliczeniu na dolary, światowy kryzys finansowy spowodował niewielki spadek, ale wzrost gospodarczy szybko pozwolił wrócić do poziomu sprzed kryzysu. Porównanie Indonezji i Indii jest całkiem zasadne i interesujące.
Kraje te miały bardzo podobny poziom bogactwa na osobę dorosłą na początku dekady, ale Indonezja może się obecnie pochwalić ponad dwukrotnie lepszym wynikiem niż Indie. Jednakże rozmieszczenie bogactwa jest podobne do Indii, ze szczególnym naciskiem na wartości nieruchomości, które obejmują więcej niż 90% zamożności gospodarstw domowych. Osobiste
zadłużenie jest przeciętnie bardzo niskie, chociaż podobnie jak w przypadku Indii, wartość wynosząca 208 dolarów może być zaniżona, gdyż oparta jest na stosowaniu domowych badań reprezentacyjnych jako główne źródło informacji na temat zamożności gospodarstw domowych. 25% ludności Indonezji dysponuje majątkiem mniejszym niż 1.000 dolarów, co jest bardzo bliskie światowej średniej wynoszącej 
zaledwie 1% więcej. Poziom ludności posiadającej majątek wynoszący mniej niż 100.000 dolarów niezbyt różni się od światowego. Jednakże tylko 2% Indonezyjczyków znajduje się w grupie posiadaczy majątku większego niż 100.000 dolarów, a dla porównania średnia globalna to 8%.
Kraj w liczbach (2010 rok):
Populacja: 223 miliony
Dorośli obywatele: 150 milionów
PKB: 4.430 USD (na osobę)
Całkowity poziom bogactwa: 1.8 biliona USD
Milionerzy: 60 tys.
Obecność w gronie 10% światowych posiadaczy największego majątku: 4.260 tys. osób
Obecność w gronie 1% światowych posiadaczy największego majątku: 145 tys. osób
Tajwan
Azjatycki tygrys
Tajwan jest podręcznikowym przykładem dobrze prosperującego gospodarczo azjatyckiego tygrysa. Średni poziom zamożności w tym kraju wynoszący 119.000 dolarów jest zdecydowanie wyższy niż w przypadku nawet najprężniej rozwijających się gospodarek, a w porównaniu do wielu krajów Europy Zachodniej, stanowi połowę wartości tam występujących. W ciągu ostatniej dekady Tajwan zanotował wzrost z poziomu 105.000 dolarów w 2000 roku do 128.000 dolarów w 2007 roku, po czym nastąpił spadek spowodowany kryzysem i kolejny wzrost, w czym akurat Tajwan nie różni się od pozostałych gospodarek świata. Wysoka stopa oszczędności i dobrze rozwinięte instytucje finansowe są czynnikami, które powodują, iż 60% udziału w aktywach ogółem stanowią aktywa finansowe.
Średnia wysokość długu wynosi 17% całości aktywów, co jest zbliżone do średniej światowej.
W porównaniu do reszty świata, około dwukrotnie więcej osób posiada więcej niż 10.000 dolarów, a trzy razy więcej osób posiada więcej niż 100.000 dolarów.
Kraj w liczbach (2010 rok):
Populacja: 23 miliony
Dorośli obywatele: 18 milionów
PKB: 22.717 USD (na osobę)
Całkowity poziom bogactwa: 2.2 biliona USD
Milionerzy: 195 tys.
Obecność w gronie 10% światowych posiadaczy największego majątku: 5.640 tys. osób
Obecność w gronie 1% światowych posiadaczy największego majątku: 360 tys. osób
Singapur
Przechwytywanie wzrostu
Zamożność gospodarstw domowych w Singapurze rosła energicznie w ostatniej dekadzie od 105.000 dolarów na początku dziesięciolecia do ponad 250.000 dolarów na jego koniec. W konsekwencji to portowe miasto-państwo zajmuje obecnie czwarte miejsce na świecie pod względem średniej wielkości majątku osobistego.
Aktywa gospodarstw domowych są równo podzielone na finansowe i nieruchomościowe, co jest częściowo odzwierciedleniem strategii silnej zachęty rządu zarówno do oszczędzania, jak i wchodzenia w posiadanie mieszkań i domów.
Średnie zadłużenie w wysokości 37.600 dolarów jest stosunkowo niskie, gdyż stanowi tylko 13% wartości wszystkich aktywów.
Jeżeli chodzi o rozdystrybuowanie bogactwa w Singapurze, zauważyć można stosunkowo niewielką liczbę osób wykazujących się bogactwem niższym niż 1000 dolarów. Z kolei liczba osób z majątkiem powyżej 100.000 USD jest wyższa o około dwa i pół razy od średniej światowej.
Biorąc pod uwagę bardzo wysoką średnią bogactwa w kraju, reprezentacja na najwyższych szczeblach bogactwa
jest zaskakująco niższa niż można się było spodziewać. 110.000 obywateli stanowi tylko 0,3% światowej elity 1% najbogatszych, podczas gdy jego ogólna populacja wynosi 0,1% całkowitej populacji świata. Kontrastuje to z innymi bogatymi krajami, w których udział w gronie 1% najbogatszych wynosi w niektórych przypadkach dziesięciokrotność udziału populacji kraju w populacji światowej.
Kraj w liczbach (2010 rok):
Populacja: 5 milionów
Dorośli obywatele: 4 miliony
PKB: 52.568 USD (na osobę)
Całkowity poziom bogactwa: 0.9 biliona USD
Milionerzy: 65 tys.
Obecność w gronie 10% światowych posiadaczy największego majątku: 1.060 tys. osób
Obecność w gronie 1% światowych posiadaczy największego majątku: 110 tys. osób
Kraje azjatyckie mają w większości przypadków jeszcze sporo drogi do nadrobienia w stosunku do świata jeżeli chodzi o poziom bogactwa ludności. Mylą się jednak ci, którzy nie doceniają azjatyckich tygrysów sukcesywnie zasilanych przez kolejne kraje z dużymi aspiracjami.
Azja bardzo szybko uporała się ze światowym kryzysem. Wygląda na to, że większość gospodarek wyciągnęło wnioski z kryzysu azjatyckiego na przełomie 1997 i 1998 roku.
Oczy całego świata zwracają się w kierunku Dalekiego Wschodu już nie tylko jako miejsca, gdzie opłaca się przenieść produkcję, gdyż jej koszty są dziesiątki razy mniejsze niż np. w Europie, ale jako miejsca gdzie w niesamowitym tempie powstają nowe fortuny, ludziom żyje się coraz lepiej i gdzie tworzy się silna klasa średnia.
Wiele wskazuje na to, że to właśnie azjatyckie stare i nowe tygrysy będą niebawem ciągnęły światowe statystyki bogactwa do góry.
Autorzy publikacji - Artur Kowalczyk i Karol Kowalczyk to stali partnerzy „Stosunków Międzynarodowych” (http://stosunki.pl/) oraz CSPA (http://www.polska-azja.pl)
http://stosunki.pl/?q=content/raport-światowego-bogactwa-wszyscy-się-bogacą-ale-azja-najszybciej
