Cząsteczkowa budowa Istnień i Jestestw, a życie wieczne

N. Rz. Notka 16

W poprzedniej Notce napisałem:

"Absolut czyni wszystko co tylko możliwe i co potrafi, aby nie dopuścić do rozpadania się układów które tworzą Jego budulec - masę i  w tej postaci powrotu ich na łono Absurdu. Jest w tym działaniu absolutnie zdeterminowany, dlatego jest Absolutem.”

Dzięki temu, zdeterminowaniu, Absolut tworzy sobą granicę – zaporę, trudną do pokonania w kierunku Jestestw, przez własne cząsteczki. Także te cząsteczki które składały się na Ludzkość, a w niej, na poszczególnych ludzi.

Każde Jestestwo i Istnienie stworzone jest na obraz i podobieństwo substratu pierwotnego z cząsteczek.

Cząsteczki Jestestwa, to mniej lub bardziej złożone jestestwa (pisane małą literą), czyli eter. Cząsteczki Istnienia, to mniej lub bardziej złożone istnienia(pisane małą literą), czyli masa.

Ludzie którzy ulegają śmierci, rozpadają się w trakcie aewolucji na coraz mniej złożone, bardziej prymitywne minimalne cząstki poszczególnych Istnień, czyli na ich masę. Najpierw na masę Świata, potem  Wszechświata, Bóstwa, w końcu na absolutnie drobne cząsteczki Absolutu.

Dzięki Absolutowi nie zamieniają się w eter Absurdu lecz pozostają w obszarze masy Absolutu, a przez to w obszarze Istnień. Jednak bywa, że Absolut ulega Absurdowi i część swoich cząsteczek oddaje Absurdowi. Mogą to być także cząsteczki, które wcześniej były cząsteczkami ludzkimi, które tworzyły ciało Świata rodzaju Ludzkiego.

1. Życie Istnień

Cząstki Istnień, czyli istnienia zaopatrzone są w olbrzymi zasób czasu i energii. Zawarte w poszczególnych cząstkach wielkie ilości czasu i energii czynią te cząstki pełnymi, energicznymi, silnymi. Takie cząstki istnień, to masa tworząca każde Istnienie, w tym ciało Ludzkie. Każde istnienie, niezależnie od wielkości stworzone z masy jest świecące, ruchliwe, żywe. Żywe Istnienie, może, jest w stanie pokonywać drogę ewolucji żywo. Pokonywanie żywo  przez żywe istnienia drogi ewolucji, to życie.

Istnienie dowolnego istnienia w dowolnym Istnieniu  i pokonywanie w Nim jednej drogi ewolucyjnej, to jedno życie.

Każde z maksymalnych Istnień, na swój sposób, w swoim zakresie, składa się z żywych cząstek i jest żywe. Te cząstki każde maksymalne Istnienie nabywa w dwojaki sposób:

Albo drogą ewolucji od Istnienia bardziej prymitywnego, wcześniej zaistniałego w procesie ewolucji, albo drogą aewolucji: cząstki poddane rozdrobnieniu, sprymitywizowaniu i śmierci w Istnieniu znajdującym się wyżej na drodze ewolucji przedostają się do Istnienia stanu niższego. Wyjątkiem jest Świat rodzaju Ludzkiego(który tworzą ludzie), który jest Istnieniem najwyżej usytuowanym na drodze ewolucji. Stąd drugi przypadek, czyli nabywanie sprymitywizowanych cząsteczek w procesie śmierci z Istnienia sytuowanego wyżej, nie może mieć miejsca, nie ma takiej możliwości.

Jedna cząsteczka, po przedostaniu się, obojętnie, do wyższego typu Istnienia, czy też niższego typu Istnienia, w każdym z Nich otrzymuje jedno, nowe życie. Lecz każde z tych okresów życia, w każdym jednym Istnieniu, jest innego rodzaju i w innej postaci.

2. Życie wieczne Istnień

Każde Istnienie przebywa w obrębie Istnień, w obszarze łącznej masy wszystkich Istnień, dlatego każde Istnienie żyje w tym obrębie wiecznie.

Przebywanie istnień(cząstek) w obszarze Istnień(masy żywej), nieważne w jakiej postaci, w którym miejscu i czasie, to życie wieczne tych istnień w obszarze Istnień.

Inaczej można stwierdzić że, niezależnie od tego w którym miejscu na drodze ewolucji, lub aewolucji, w obrębie Istnień znajduje się dane istnienie, to jest ono fragmentem życia wiecznego wszystkich Istnień jako całości, jako jedności.

Życie wieczne dowolnego, jednego istnienia (w postaci cząstek) trwa także wtedy, gdy jest ono  poddawane  procesowi śmierci i podlega rozkładowi, destrukcji, rozdrobnieniu, prymitywizacji w każdym kolejnym Istnieniu.

Są trzy rodzaje życia wiecznego w zakresie Istnień:

• Jako Istnienia maksymalnego. Życie wieczne Istnienia maksymalnego trwa dokąd trwają jego cząsteczki, dokąd istnieje Jego masa.

Życie wieczne Istnienia w postaci jego istnień trwa niezależnie od formy, złożoności i ilości masy cząsteczek, którą to Istnienie w danym momencie i miejscu jest.

• Jako cząsteczki pośredniej między maksymalną a minimalną dowolnego Istnienia. Życie wieczne dowolnej, złożonej cząsteczki dowolnego Istnienia trwa, dokąd w tej postaci znajduje się w dowolnym Istnieniu, ponieważ jest cząstką dowolnego Istnienia trwającego wiecznie.

• Jako cząsteczki minimalnej wszystkich Istnień razem wziętych. Życie wieczne cząsteczki minimalnej wszystkich Istnień trwa dokąd ta cząsteczka mieści się wśród wszystkich minimalnych cząstek wszystkich Istnień, czyli w Absolucie. W Absolucie, ponieważ to Absolut jest rezerwuarem wszystkich minimalnych cząstek Istnień w postaci istnień, czyli żywej masy.

3. Życie wieczne cząstek Świata rodzaju Ludzkiego

Człowiek, jako minimalna cząstka Świata rodzaju Ludzkiego, po śmierci rozkłada się na cząstki Świata gatunku Zwierzęcego. Jako cząstki świata gatunku zwierzęcego (mikroorganizmów lub organizmów biologicznych), dawne cząstki tworzące człowieka nadal, już w nowym Świecie i w nowej postaci nadal posiadają olbrzymi zasób czasu, energii i siły, czyli żyją.

Ten proces umierania, przechodzenia do kolejnego Świata, kolejnego Istnienia o coraz większej prostocie, czyli mniejszej złożoności i życiu w tym Świecie powtarza się aż do dotarcia do najniżej usytuowanego Istnienia na drodze ewolucji, Absolutu.

Taka cząsteczka ma także szanse i możliwość, teoretycznie w każdym momencie ponownego odbicia się i przejścia na drogę odwrotną, czyli pięcia się w górę, ku większej złożoności i przechodzenia kolejnych etapów życia.

Absolut uniemożliwia dalsze rozdrabnianie się tworzącym go cząstkom i daje im szansę „odbicia się od dna” prymitywizmu, rozkładu maksymalnego i ponowny powrót, drogą kolejnej, wtórnej ewolucji, na wyżyny Istnień, do Ludzkości. Ale tylko cząstkom minimalnym, bo tylko takie mieszczą się w Absolucie, tworzą Absolut, są Absolutem.

I już nie wszystkim cząstkom, a tylko tym najwybitniejszym. Cząstka najwybitniejsza, to ta, która posiada w sobie najwięcej energii.

4.Wegetacja Jestestw

Dokładnie takim samym prawom podlegają Jestestwa.  One także stworzone są z cząsteczek które „żyją” w każdym z Jestestw, czyli wielokrotnie, oraz „żyją wiecznie” w obrębie wszystkich Jestestw jako całości, jako jednej Jedności.

Różnica jest taka, że:

• cząsteczki Jestestw nie tworzą masy, której cząsteczki są większe, silniejsze, lepiej zbudowane, lecz eter którego cząsteczki są drobniejsze, słabsze, powolniejsze, bardziej prymitywne.

• cząsteczki masy które kończą życie wieczne jako Istnienia przedostają się w obręb Jestestw i tam „żyją wiecznie” jako cząsteczki eteru, natomiast cząsteczki eteru, gdy kończą „życie wieczne” w obrębie eteru, przedostają się wprost w obręb Nicości i kończą w ten sposób ostatecznie wszelkie swoje „życie”.

Napisałem „życie wieczne” w odniesieniu do eteru w cudzysłowu poddając tym samym w wątpliwość życie wieczne eteru. Uczyniłem tak ponieważ faktycznie cząsteczki eteru są tak słabe, nikłe, mało energiczne, w porównaniu do cząsteczek masy że one, tym samym eter, nie żyje, lecz wegetuje, oraz wegetuje wiecznie.

Zasadnicza różnica między cząsteczkami Jestestw(eterem) a cząsteczkami Istnień (masą), w odniesieniu do życia jest taka, że cząsteczki Jestestw wegetują wiecznie, a cząsteczki Istnień żyją wiecznie.