Taka ta Unia Europejska, jak Donald Tusk we własnej osobie. Struktury unijne, unijne stanowiska są Donaldem Tuskiem i vice versa, coś jak w filmie "Być jak John Malkovich". I nie w tym rzecz nawet, że to indolent, skoro instytucja obroni się sama silna konstrukcją biurokratyczną szczególnie skutecznie chroniącą przed ewentualnym zapędami dyktatorskimi jednostek. Indolencja byłaby może zaletą, gdyby Unia chciała osobą nominata dać odpor zarzutom fuzji konkurencyjnych, jakoby w jej łonie miało dochodzić do wychowu jednostek w jakikolwiek sposób zagrażających stabilności organiazcji. Przecież od dawna wiadomo, że każda indywidualność, również taka, za którą szłaby prezentacja wiedzy, kreatywności, nawet tej nieszczęsnej podstawowej znajomości jednego - dwóch języków poza ojczystym, niesie potencjalnie ryzyko destabilizacji.
Jeśli ktokolwiek zechce, spokojnie obejdzie biurokrację. W taki sam sposób, w jaki powstawały ustawy, będzie mozna je zmienić: sugerując euroklubom głosowanie według wytycznych partyjnych ściślejszych, niż w parlamencie regionu "Polska" i będąc pewnym wyniku, jeśli "za" będzie europartia EPP niezmiennie największa i najsilniejsza z europejskich ugrupowań. Czyli wystarczy, aby potencjalny dyktator czy' powiedzmy' wielbiciel malowania motyli na wieżowcach przekonał szefa EPP do swojej koncepcji - jego, a nie Donalda Tuska.
Zatem obsadzanie na miejscu Donalda Tuska Przewodniczącego RE Donalda Tuska nie jest konieczne żadną miarą; to, czy jest indolentem, czy też nie, po prostu jest bez znaczenia.
Ale Donald Tusk jest, a jakby go nie było - niczego nie powiedział ani nie zrobił, co utkwiłoby w pamięci, zostało jako choćby nawet skromny cytat w roli pomnika dokonań i tak samo jest z Unią Europejską - brak jej wyrazu, jeśli dopomaga biedniejszym czy udręczony narodom, to jako bardzo odległe echo polityki Stanów Zjednoczonych, mglista wizja ONZ czy UNESCO. Przewija się w przestrzeni od lat, kiedyś wyparuje, zniknie, jednak trzeba ją docenić za otwarcie granic, zrównanie - rodzaj zrównania - narodów. Trzeba też przyznać, ze i Donald Tusk jest miły dla wszystkich przedstawicielstw krajów Unii, jak również jej sojusznika - Rosji. Oraz jej sojusznika - USA.
Donald Tusk od dawna przestał prezentować jakiekolwiek własne poglądy, a nawet poglądy w ogóle poza światopoglądem zbieżnym z linią partyjną; jedyne, na co sobie pozwala, to krytyki oponentów politycznych, jednak wyłącznie krajowych. W europarlamencie brak poglądów Donalda Tuska jest nie do przecenienia. Pewna niechęć do ugrupowań innych, niż EPP jednak nie zaszkodzi.
Podsumowując, Donald Tusk otrzymał stanowisko, które mu się należało.
Komentarze