Zapewne zapaleni kinomaniacy pamiętają scenę z filmu Tarantino „Pulp Fiction”, w której to Vincent Vega wbija strzykawkę prosto w serce Mii Wallace , po tym jak jej serce przestało pracować.
Zapewne też wspomniani kinomani pamiętają wiele scen z filmów sensacyjnych, gdzie przy pomocy zastrzyków z „mitycznym” serum prawdy próbowano wyciągnąć istotne informacje od danego delikwenta.
Przedstawione filmowe przypadki nie są jednak tak do końca czystą fikcją. Badania nad serum prawdy trwały i zapewne trwają nadal.
Substancją, którą pewnikiem posłużono się w fikcji filmowej jest skopolamina.
Z jednej strony stosowana szeroko w medycynie jako lek rozkurczowy lub zobojętniający, a z drugiej strony skopolamina jest chyba jednym z najstraszniejszych narkotyków.
Uzyskanie jej jest stosunkowo proste, gdyż zawierają ją m. In. nasiona bielunia dziędzierzawy.
Skopolamina, potocznie nazywana "Oddechem diabła", to jeden z najniebezpieczniejszych narkotyków.
Produkowana głównie w Kolumbii substancja najczęściej wdmuchiwana jest w twarz ofiary lub dorzucana do napojów. Może też dostać się do organizmu poprzez injekcję lub kontakt ze skórą. Nie posiada smaku, ani zapachu.
Narkotyk prawie natychmiast paraliżuje wolę. Ofiary bardzo często, nie wiedząc co robią, pomagają złodziejom opróżniać swoje konta bankowe czy okraść własny dom. Można też ofiarę doprowadzić do samobójstwa karząc się jej zastrzelić, skoczyć z mostu lub powiesić.
Po zażyciu narkotyku ofiara nic nie pamięta. "Oddech diabła" nie powoduje zaburzeń językowych - ludzie po jego zażyciu składnie i logicznie się wypowiadają. Dlatego mało kto jest w stanie zauważyć, że ktoś jest pod wpływem specyfiku. Kolejnym skutkiem jest całkowite wymazanie pamięci - kiedy działanie skopolaminy słabnie ofiara nic nie pamięta. Przedawkowanie jest śmiertelne.
Według "British Journal of Clinical Pharmacology", narkotyk - znany również jako hioscyna - powoduje ten sam poziom utraty pamięci jak diazepam. Środek ten w czasach starożytnych był podawany kochankom zmarłych kolumbijskich liderów. Wprowadzano je potem do grobów i zakopywano żywcem. W przeszłości używało go także CIA podczas przesłuchań w trakcie Zimnej Wojny.
