Obecnie tęgie, prawnicze głowy próbują nam wytłumaczyć, czy prezydent Polski może stosować prawo łaski tylko wobec osób skazanych prawomocnym wyrokiem sądu czy też z tego prawa mogą skorzystać osoby wobec, których wyrok jeszcze się nie uprawomocnił. Ten spór na pewno pokazuje jedno: w polskim systemie prawnym panuje bałagan, a nie porządek.
Przede wszystkim dobrze by było, aby kwestię prawa łaski uregulować na drodze ustawy, tak aby zapobiec w przyszłości podobnym sporom.
Po drugie: uważam, iż prawo łaski przysługuje prezydentowi tylko wobec osób skazanych prawomocnym wyrokiem sądu. Jeżeli ktoś nie wyczerpał przysługującego mu prawa do odwołania to nie ma co na siłę "uszczęśliwiać" takiej osoby. Wynika to też z logiki, zdrowego rozsądku czy też sposobu sprawowania prawa w Polsce. Prawo łaski musi być stosowane w ostateczności; w sytuacji gdy skazany prawomocnie obywatel nie ma już możliwości odwołania się od ostatecznego wyroku. Nie ma sensu angażować powagi Głowy Państwa wobec osoby skazanej wyrokiem nieprawomocnym, gdy ta ma jeszcze szanse na odwołanie się od wyroku. Zapewne taki też był zamysł ustawodawcy, o czym może świadczyć chociażby drugie zdanie art. 139 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej. Przytoczę cały artykuł: "Prezydent Rzeczypospolitej stosuje prawo łaski. Prawa łaski nie stosuje się do osób skazanych przez Trybunał Stanu". Z drugiego zdania artykułu można wywnioskować, iż odnosi się to do sytuacji, gdy ostateczny, prawomocny wyrok rodzi określony skutek prawny wobec oskarżonego.
Na koniec, odnosząc się już do konkretnych osób, uważam, iż Prezydent Andrzej Duda powinien jeszcze raz ułaskawić panów Kamińskiego i Wąsika. Tak zastosowane prawo łaski nie będzie już budziło żadnych wątpliwości i zakończy ten bezsensowny spór w naszym kraju.
P.S. Jestem absolwentem WPiA Uczelni Łazarskiego. To tak na marginesie, gdyby ktoś się zastanawiał, czy jestem kompetentny w tym, co napisałem.
