Inflacja odkładana w czasie za Balcerowicza – interpretacje...
W Polsce od 1989 roku była inflacja większą niż jednocyfrowa. Przełomem w tym okresie miał być plan Sachsa / Liptona przemianowany później na plan Balcerowicza. Skuteczność tego planu nie przekroczyła bariery dwucyfrowej.
Niepokojący był fakt, że kilkudziesięciu utytułowanych ekspertów zajmujących się tym problemem, nie tylko nie potrafiło stłumić inflację ale nawet ustalić jej przyczyn.
Z reguły podawano tezę, że była ona kosztem uzasadnionym transformacji?
W normalnych państwach skuteczne dławienie inflacji odbywa się poprzez wzrost efektywności gospodarki uzyskany przez np: mniejsze zużycie energii na jednostkę produktu wytwarzanego, wzrost efektywności pracy przez robotyzację i automatyzację, mniejsze zużycie surowców oraz wszelkiego rodzaju innowacyjność. Zmniejsza się także koszty pośrednie produkcji np: vat, akcyzę itd.
Obserwując działania kolejnych ekip rządowych bazujących na Balcerowiczu można stwierdzić, że dławienie inflacji odbywa się poprzez import dampingowanej żywności (CPI - consummer price index ) i artykułów rolnych np: nawozów, środków ochrony roślin itd.
Wskaźnik CPI wyraża ogólną tendencję inflacyjną. Powodowało to w tamtym okresie nieopłacalność produkcji rolnej w Polsce przy jednoczesnym zadłużaniu kraju.
Ten import nie powodował wzrostu efektywności gospodarczej nie tylko w rolnictwie ale i pozostałych działach gospodarki narodowej. Z tego powodu państwo polskie nie uzyskując wzrostu efektywności gospodarczej było zmuszone do łatania zwiększającej się dziury poprzez podatki pośrednie np. vat, akcyza.
W ten sposób państwo polskie uzyskało pewną stabilizację złotego ale inflacja pozostała odłożona w czasie (patrz wzrost zadłużenia państwa i koszty jego obsługi).
Już w 1990 roku było widoczne, że Polsce potrzebna jest właściwa polityka strukturalna, tym bardziej, że kraj był zadłużony i niezbędne było podjęcie wysiłków celem skrócenia przywracania równowagi na rachunku bieżących obrotów z zagranicą.
Uważam, że wyraźny brak aktywnej polityki kształtowania struktury gospodarczej i popierania rozwoju eksportu, był wynikiem wpływów skrajnych liberalnych koncepcji MFW i Banku Światowego na rząd polski, który zrezygnował z aktywnej polityki strukturalnej.
Dobrze, że polski rolnik dzięki tradycji, zawziętości i pracowitości był w stanie przetrwać ten trudny czas (okres akcesyjny) i po wejściu Polski do UE nawiązał rywalizację z konkurencją mimo niższych dopłat...
