Skuteczność sankcji
W ciągu czterech lat prezydent Donald Trump wydał 3577 decyzji o sankcjach, nakładając je w tempie o dwie trzecie wyższym niż za czasów administracji prezydenta Obamy.
Sankcje te doprowadziły Iran i Wenezuelę do głębokich strat gospodarczych, odcięły Koreę Północną od globalnych systemów finansowych i handlowych oraz uderzyły w sieci finansowania, które Bashar al-Assad wykorzystał do utrzymania się przy władzy w Syrii.
Działania największej gospodarki świata nie doprowadziła jednak do zawarcia nowych porozumień dyplomatycznych ani nie skłoniła amerykańskich przeciwników do uzgodnienia istotnych zmian w polityce, co skłoniło niektórych ekspertów i byłych urzędników do zakwestionowania wartości takich środków jako samodzielnej taktyki politycznej.
Administracja Bidena reorganizuje sposób, w jaki Stany Zjednoczone stosują sankcje karne, dążąc do powstrzymania szeroko zakrojonych kampanii nacisku, uniknięcia ubocznych szkód gospodarczych. Działania mają być realizowane wspólnie z sojusznikami niż jednostronnie, jak było za Donalda Trumpa. Tak twierdzą osoby zaangażowane w proces planowania administracji Bidena.
Administracja już prawie zakończyła obszerny przegląd polityki sankcji USA, który według jednego z urzędników ma się ukazać pod koniec lata. Podczas gdy szczegóły są jeszcze dopracowywane, urzędnicy administracji Bidena zapowiadali elementy nowej strategii w serii działań, w tym w planowanym złagodzeniu sankcji gospodarczych wobec Iranu.
Dużo wiemy dzięki prasie izraelskiej na temat planów złagodzenia ogólnogospodarczych sankcji przeciwko Iranowi.
Goszyści z administracji Bidena uważają, że to absurd, aby mieć krótkoterminowe „cele” zmuszania krajów do poważnych kryzysów gospodarczych. Takie działania karzą miliony niewinnych cywilów, z których wielu umiera z głodu lub w szpitalach z powodu niemożności zdobycia lekarstw i sprzętu.
Ponieważ nie spowodowało to zmiany polityki, ale zbliżyło Wenezuelę i Iran do Rosji, jedynym właściwym sposobem spojrzenia na sankcje Trumpa jest całkowita porażka.
Byli urzędnicy administracji Trumpa są innego zdania. Twierdzą, że administracja Bidena marnuje wpływy dyplomatyczne zbudowane w ciągu ostatnich czterech lat, zwłaszcza w odniesieniu do programu nuklearnego Iranu – poprzez łagodzenie sankcji bez wystarczających zobowiązań ze strony Teheranu i innych rządów.
Administracja Bidena mówi:- Co to za dźwignia? Co udało się Trumpowi zrobić poza podziałem sojuszników i dalszą radykalizacją Iranu?
Dążąc do ponownego przyłączenia się do umowy nuklearnej i uchylenia sankcji, „administracja Bidena ponownie wzmocni pozycję czołowego na świecie państwowego sponsora terroryzmu” – powiedział w czerwcu Mike Pompeo, sekretarz stanu za prezydenta Trumpa.
Liberalna prasa napisała, że nic nie jest bardziej irytujące od podżegaczy wojennych takich jak Pompeo. On i jemu podobni zawiedli w każdej polityce na Bliskim Wschodzie na zawsze. Faktem jest, że Iran honorował warunki umowy, przyznał to amerykański departament stanu pod rządami Trumpa, podobnie jak sojusznicy USA. Trump powiedział, że dzięki sankcjom mógłby uzyskać lepszą ofertę. Ale wymagało to czasu.
Liberałowie twierdzą, że Trump poniósł sromotną porażkę.
Odejście byłego prezydenta Donalda Trumpa z porozumienia w 2017 r., a następnie nałożenie ogólnogospodarczej kampanii presji na Iran zostało skrytykowane przez niektórych transatlantyckich partnerów Waszyngtonu.
Usunięcie przez administrację Bidena kilku byłych irańskich urzędników rządowych z czarnych list w ostatnich tygodniach wywołało krytykę, że spieszy się z likwidacją sankcji stosowanych do wywierania nacisku na Teheran.
Administracja Bidena stara się również współpracować z sojusznikami w sprawie sankcji przeciwko Chinom za łamanie praw człowieka w Hongkongu i jego zachodnich prowincjach, przeciwko rosyjskim urzędnikom za ataki na przeciwników politycznych i dysydentów oraz umieszczając na czarnej liście białoruskich urzędników za eskalację represji politycznych.
Czy sankcje działają, czy nie? ...
W maju niemieccy urzędnicy byli pod wrażeniem decyzji Stanów Zjednoczonych o niesankcjonowaniu Nord Stream 2, wielomiliardowego gazociągu budowanego przez europejskie i rosyjskie firmy.
Po pierwsze, rurociąg został ukończony w 98%. Zadziałała determinacja polityczna Angeli Merkel.
TYLKO DECYZJA POLITYCZNA NIEMIEC MOGŁA ZABLOKOWAĆ POWSTANIE NS II!
Biden również nie zamierzał zatrzymać NS II, więc dlatego dalsze sankcje skazane były na niepowodzenie i rzeczywiście już zawiodły (98%).
Decyzja dotycząca NS II spotkała się z krytyką ze strony republikańskich i demokratycznych prawodawców, którzy stwierdzili, że wzmacnia strategiczny przyczółek Moskwy w Europie, podczas gdy niektórzy byli urzędnicy amerykańscy twierdzą, że pomogła w kultywowaniu kapitału dyplomatycznego, którego potrzebuje administracja Bidena w celu zapewnienia europejskiego poparcia dla wspólnych działań przeciwko Rosji i Chinom.
Zdaniem liberalnych mediów krytyka wyszła od tych, którzy nie widzą nieudanej polityki sankcji, jeśli pluje ona im w twarz.
Jak wspomniano, budowa NS II i tak była kończona. I jak na ironię, sankcje zmusiły do ukończenia rurociągu rosyjską siłą roboczą i rosyjskimi dostawami, a nie siłę roboczą i dostawami z UE.
W efekcie Rosja jest głównym beneficjentem sankcji Trumpa (liberalna prasa).
W zeszłym miesiącu administracja Bidena wydała nowe zwolnienia mające na celu przyspieszenie przepływu pomocy związanej z pandemią do Wenezueli, Syrii i Iranu, odnosząc się do kluczowego zaniepokojenia grup humanitarnych, które twierdziły, że amerykańskie reżimy sankcyjne nieumyślnie ranią lokalne społeczności.
Jeden z przedstawicieli administracji Bidena powiedział: - ” ...jest niewiele, jeśli w ogóle, poważnych przypadków, w których sankcje kiedykolwiek przyniosły cokolwiek użytecznego. Nie znam żadnego. Jeśli ktoś może go znaleźć, niech wyślę go na moją stronę...”.
„ ...W przypadkach, w których jeden kraj samotnie prowadzi politykę, jak wielokrotnie robił to Trump, najbardziej prawdopodobnym rezultatem są wyniki głęboko negatywne. Trump poniósł sromotną porażkę w Iranie, wywołując w ten sposób znaczną niezgodę z UE i innymi sojusznikami. W tym czasie podniósł napięcia na Bliskim Wschodzie i wepchnął Iran w ręce Chin i Rosji, które współpracowały z Iranem, aby obejść sankcje USA…”.
Ten anonimowy urzędnik o NS II powiedział: „... to biznes Europy. Być może UE i Niemcy popełniły błąd. Ale ich błędem było to, że zmusili nas do żądania od UE zakupu amerykańskiego ciekłego gazu ziemnego…”
„... Głupotą Polaków, Ukraińców, Litwinów była wiara, że sankcje zatrzymają rurociąg wbrew woli niemieckiej kanclerz Angeli Merkel…”
………………………………………………………………….
Moje:
1. Dzięki sankcjom prezydenta Donalda Trumpa dostaliśmy czas. Czy go wykorzystaliśmy na 100%, to inna para kaloszy?
2. Dzięki sankcjom prezydenta Donalda Trumpa poniesione zostały koszty budowy NS II. Te koszty z powodu utraty pożytków przez państwo polskie mogą być podniesione?
...
