Dyktatura ciemniaków

Obserwując naszą scenę polityczną coraz częściej powracam myślami do utworu Herberta. Rzecz jasna, przesłania słynnego wiersza nie da się – na szczęście – odnieść do naszych czasów. Najwybitniejszy z polskich poetów pisał o czasach stalinowskich. Pisał o epoce straszliwej, gdy każdy gest oporu wymagał gigantycznej odwagi.

 

Jest jednak w „Potędze smaku” coś absolutnie uniwersalnego. To wizja tych, którzy są całkowicie oddani władzy. Tych, którzy radośnie stają się narzędziami w dłoniach silniejszych. Chłopcy o twarzach buraczanych. Brzydkie dziewczyny o czerwonych rękach. Ci ludzie nie zniknęli. Żyją w Polsce nadal, tak jak w każdym innym kraju. I mają się bardzo dobrze. Niemal tak dobrze, jak w czasach, o których pisał Herbert.

 

To do nich adresują swój przekaz politycy. To do nich mówi Palikot. Ku zachwytowi tych, którzy nigdy nie przyznaliby się do twarzy buraczanych.

 

Wczoraj w audycji Szymona oraz mojej gościł Maciej Wełyczko – wrocławski dziennikarz, bloger i specjalista od mediów. Chwalił Palikota za jego pr-owskie mistrzostwo i wyczucie współczesnych mediów. Tak, jakby umiejętne rzucanie g… miało być podstawową umiejętnością polityka. Nie zdążyłem się pana Macieja zapytać, czy w takim razie równie zachwycony byłby Goebbelsem. On wykorzystywanie mediów w dziele niszczenia wrogów opanował jak nikt inny (i nie mówię o czasie po 1933 r., lecz wcześniejszym). Kto wie, może jakiś niemiecki Wełyczko w 1930 roku mówił o Goebbelsie dokładnie to samo: to profesjonalista, który wyprzedził epokę.

 

Zresztą, nie dowartościowujmy już Palikota. Niestety, problem w tym, iż jego styl upowszechnia się wśród większości polityków. Małe Goebbelsiki codziennie patrzą na nas z ekranów telewizorów. Dziennikarze temu procesowi niszczenia sceny publicznej dzielnie kibicują. A wszystko ku uciesze tłumu potrząsającego czerwonymi dłońmi. Tej kisielewskiej dyktaturze ciemniaków, która nigdy nie straciły władzy.

 

Niedługo człowiekowi, który nie ma w sobie bezrefleksyjnej zgody pozostanie tylko skorzystać z propozycji Herberta. Przyglądać się w milczeniu, ironicznie uśmiechać i rozmyślać o potędze smaku.

 

Tak więc estetyka może być pomocna w życiu
nie należy zaniedbywać nauki o pięknie
Zanim zgłosimy akces trzeba pilnie badać
kształt architektury rytm bębnów i piszczałek
kolory oficjalne nikczemny rytuał pogrzebów