Worek wpadł do wody z cichym pluskiem. Obciążony solidną ilością kamieni natychmiast osunął się na dno Wisły. Stojący na brzegu mężczyźni odwrócili się i bez słowa ruszyli ku zaparkowanej w pobliżu terenówce.
***
Kiedy w lecie 2007 roku rozpadła się koalicja z LPR i Samoobroną, działacze PiS stanęli przed perspektywą przyspieszonych wyborów. Sondaże wskazywały wprawdzie, iż mają szansę na zwycięstwo, lecz równocześnie nie dawały pewności utrzymania władzy. Czyżby proces budowy IV RP miał ulec gwałtownemu przerwaniu? Jarosław Kaczyński nie zamierzał się na to zgodzić.
***
Akcja przebiegła perfekcyjnie. Nawet najzagorzalsi przeciwnicy „kaczyzmu” nie spodziewali się, że ich lamenty o „upadku demokracji” mogą okazać się prawdą. Gdy we wrześniu do akcji przystąpili starannie dobrani funkcjonariusze wojska, policji i służb specjalnych nikt nie był w stanie stawić im skutecznego oporu.
Przewrót wywołał oczywiście gigantyczne oburzenie zagranicy. Polska została zawieszona w prawach członka NATO oraz UE. Jednak w żaden sposób nie poprawiło to losu ofiar reżimu. Liderom Platformy Obywatelskiej udało się wprawdzie zbiec z kraju, ale sztuka ta nie powiodła się wielu uznanym autorytetom. Adam Michnik, Jacek Żakowski, Janina Paradowska – to tylko niektóre nazwiska zaginionych bez śladu osób.
***
Po kilkunastu miesiącach krwawych rządów Kaczyńskich ludzie otrząsnęli się z otępienia. Zaczęła powstawać coraz silniejsza opozycja. Jej liderem stał się Lechosław Wałłek, zwykły robotnik z fabryki Opla w Gliwicach. Wałłek skupił wokół siebie liczne grono zdesperowanych, dzielnych ludzi.
Warto zaznaczyć, iż wśród opozycjonistów byli także intelektualiści kojarzeni wcześniej raczej z PiS: Rafał Ziemkiewicz, Bronisław Wildstein, Marek Migalski i wielu innych. Nie zgodzili się na panujące w kraju zło i opowiedzieli przeciw złu.
Jednym z głównych narzędzi opozycji stał się internet. Wprawdzie junta rozprawiła się z mediami, ale sieci nie udało się jej w pełni ocenzurować. Niepokornych blogerów trzeba było wyłapywać jednego po drugim i osadzać w więzieniach.
Na Rakowiecką trafił także młody bloger Paweł Rybicki. Kiedyś związany z PiS, po wprowadzeniu dyktatury stał się obrońcą demokracji i wolności słowa. Kilkakrotnie więziony, stał się dla zniewolonego społeczeństwa prawdziwym autorytetem.
Mimo doznanych krzywd, Rybicki głosił, iż przelano już dość krwi i optował za pokojowym porozumieniem z władzą. Za kratami napisał książkę Niezbędny jest kompromis. Ponoć bardzo uważnie przestudiował ją minister spraw wewnętrznych Ludwik Dorn, zwany „krwawym Ludwikiem”.
***
Po czterech latach od przewrotu sytuacja Polski stała się katastrofalna. Wyłączona ze światowej gospodarki, izolowana politycznie zamieniała się w skansen.
Kaczyńscy wiedzieli, iż ich eksperyment poniósł klęskę. W każdej chwili pisowska władza mogła zostać zmieciona przez tłum pozbawionych perspektyw, wściekłych ludzi. Wówczas to do gabinetu Naczelnika Państwa wkroczył minister Dorn. W ręku trzymał wydruk krążącej po sieci książki Rybickiego.
***
Po stronie opozycji w rozmowach okrągłego stołu wzięli udział m.in. Wałłek, Wildstein, Migalski, Rybicki. Lewicę reprezentował Ryszard Bugaj. Zabrakło Ziemkiewicza, który nie zgadzał się na negocjacje z władzą. Przy pomocy prowokacji pozbyto się go z kraju.
Obrady rozpoczęto minutą ciszy na cześć Sławomira Sierakowskiego, którego zwłoki wyłowiono z Wisły kilka tygodni wcześniej. Zamordowała go grupa radykalnie nastawionych funkcjonariuszy CBA.
***
Po osiągnięciu porozumienia dziennikarz CNN zapytał szczęśliwego Rybickiego:
- Znów jesteście wolni! Co pan zrobi najpierw?
Odpowiedź brzmiała:
- Założę gazetę!
Inne tematy w dziale Polityka
