W szczególnie skutecznej profilaktyce schorzeń wieku podeszłego stosowanej w Japonii na wyspie Okinawie jest m.in. znajdowanie przez osoby starsze wewnętrznej harmonii, nadawanie życiu sensu („filozofia zadowolenia z życia”), dobre, ale z umiarem jedzenie, wzajemna pomoc – wpierane przez władze.
Aktywność, sieć wzajemnej pomocy (pomaganie sobie wzajemne), dieta… wspieranie dobrych tradycji, to są jedne z ważniejszych priorytetów japońskiej polityki senioralnej.
Problem w tym, że Polacy mają małą wiedzę na temat racjonalnego odżywiania się w starszym wieku, a wielu z nich nie ma wystarczających dochodów, by nawet jeśli mają wiedzę o racjonalnym, zdrowym odżywianiu się – po prostu ich na to nie stać. Osobną sprawą są osoby starsze żyjące w skrajnej nędzy. Te osoby zwykle stosunkowo szybko opuszczają żyjących.
Adwokatem osób starszych, które samodzielnie nie są w stanie przygotować się do starości na pewno nie jest starzejący się wódz, dla którego ważniejszym jest nie wywieszanie białej flagi w wyssanej z palca wojnie prowadzonej w lgbetowcami, od zainicjowania edukacji zbiorowości Polaków z przedmiotu – przygotowanie się do starości.
