Jeśli skutkiem, jednym z rezultatów działań w obszarze pomocy społecznej miałaby być sieć oparcia socjalnego, celem której miałoby by być wzmocnienie poczucie bezpieczeństwa socjalnego osób i rodzin dysfunkcjonalnych łącząca wszystkich aktorów (niezależnie od tego czy są „pomagającymi”, „naukowcami”, „beneficjentami pomocy”, przedmiotami i innymi zasobami działania) - to co mogło by być przyczyną pojawienie się tego skutku?
- interes, korzyść, pożytek (osobisty i publiczny) – spajający lub osłabiający relacje tworzące aktorów-sieci,
- poczucie siły, mocy, sprawstwa wynikające z przynależności do współdziałających ze sobą aktorów-sieci,
- ciekawość, czy i w jakim stopniu przyjęty i zastosowany w praktyce model wspierania osób i rodzin dysfunkcjonalnych wykorzystujący ANT będzie skuteczny,
- obowiązek wynikający z norm prawnych
- etc. (nie należy stawiać na pasywność i „zrządzenie losu”).
Niestety... Gdy instytucje publiczne tracą turgor (no może z wyjątkiem służb bezpieczeństwa związanych z security), a tym samym tracą swą wydolność (różnica między zapotrzebowaniem na instytucję, a możliwością realizacji zadań przed nią stawianymi), gdy znacząco pogarsza się skuteczność kontroli nad tymi instytucjami - racjonalna zmiana pomocy społecznej nie jest możliwa, tym bardziej, że umacnia się w życiu publicznym konserwatyzm zamrażający dawne, dziś nieskuteczne modele organizowania się zbiorowości Polaków w polskie społeczeństwo. Dziś, gdy u wrót Polski stoi wroga jej siła - na zrównoważony, oparty na nowych koncepcjach i modelach rozwój nie ma ani przestrzeni, ani czasu. Dlatego prawdopodobnie rosnąć będzie np. liczba starych Polaków spędzających swoją starość w oknach i przyglądających się realowi, a nie kształtujących ten real.
