Oczekiwanie i rozczarowanie

Fatalnie jest się obudzić przed świtem. Patrzę w jaśniejące za oknem niebo . Myślę o książce o E.Czyżewskiej pt ELKA , którą wczoraj czytałem do późnego wieczora. Czytam z coraz większą niechęcią .Nie sprawdza się pomysł autorki. Wszystko pomieszane :czasy ,miejsca ,osoby i wątki. Nie lubię jeśli nie wiem czy autorka lubi bohaterkę swojej ksiązki czy nie.

ELKA to książka powielająca środowiskowe plotki opowiadane z różnych punktów (miejsc) widzenia. Nawet te osoby które mówią o Czyżewskiej dobrze czy z sympatią nie mogą się powstrzymać żeby nie dodać jakiegoś brzydkiego ale. Jest trochę informacji o faktach :Np.J.Pacuła i J.Głowacki pierwsze kroki w Ameryce skierowali do mieszkania Czyżewskiej i u niej znaleźli kąt , oparcie i wsparcie , a potem Pacuła ją brzydko wykiwała , a Głowacki okazał się cynicznym niewdzięcznikiem.

Tu jest pewien problem – mam takie wrażenie ,ze to co dla ludzi – powiedzmy - normalnych jest wątpliwe moralnie , naganne , czy godne potępienia doskonale mieści się w środowiskowej obyczajowości. Być twórcą cynicznym – to dobrze czy źle ?

Trzeba pamiętać ,ze osoby wspominające E.Czyżewską to postaci wybitne ,ambitne , przebojowe i działające bez zbędnych skrupułów – ale wydaje mi się , że po latach przebywania w zamkniętym ( te wszystkie gale w których uczestniczą na widowni sami swoi) środowisku mniej odporni stają się psychopatami.

Wracam do znanego od zawsze poglądu : oceniać tylko dzieło – twórcą (autorem) rzadko warto się interesować. Chyba, ze ktoś lubi magiel i z satysfakcją się modli : Boże dziękuję ci , że nie jestem jako ten …. Skolimowski , Olbrychski……

PS :Wczoraj był Dzień Kobiet. Leitmotivem wielu wypowiedzi dziennikarzy ,którzy nie mogą pamiętać czasów PRL-u było zdanko:

W zakładach pracy rozdawano kobietom rajstopy i przywiędłe goździki.

Dziwny był ten PRL – gromadzono przywiędłe goździki ,żeby je rozdać paniom w dniu ich święta.