Lojaliści

Tytuły wczorajszych doniesień brzmią monotonnie.

• Diecezja prosi katechetów o donosy na szkoły organizujące Tęczowy Piątek.
• Członek Rady Polityki Pieniężnej: Zlikwidować autonomię uczelni, studenci niech śpiewają Rotę.
• In vitro nazywa szkodliwą metodą. Został krajowym konsultantem do spraw genetyki.
•  Karczewski potwierdza stanowisko dla Sasina.
• Kadra TVP coraz lepiej wykształcona. Wicedyrektor TAI zdał maturę. Średnia płaca dyrektora to 21,8 tys zł.
• Skandal w resorcie finansów. Odprawy zamiast dyscyplinarek dla podejrzanych o wyłudzenie VAT.

Komentatorzy wypisują rzeczy, które nie bardzo się nadają do powtarzania. Z doniesień bowiem wyłania się obraz państwa, którego władza jest uzależniona od Kościoła w jego najbardziej ortodoksyjnym wydaniu. Może dlatego obserwujemy zdumiewające awanse ludzi bez wymaganych kwalifikacji na wysokie stanowiska. 

Ideologiczne wypowiedzi wyrazicieli dobrej zmiany mogą mieć dwa powody. Pierwszy, banalny, nie wiedzą, o czym mówią i powtarzają słowa równie mało zorientowanego księdza, który budował ich światopogląd. Drugie jest gorsze dla dobrozmieńców. Stwierdzenia bowiem utwierdzające ideologię pochodzą też od osób doskonale wykształconych, ale tym bardziej wypowiadających niedorzeczności, im bardziej one godzą w ich wiedzę. To znany psychologiczny mechanizm wypierania wstydu.

Ci drudzy zrzucają w końcu dręczące ich jarzmo i przechodzą do krytyki pochwalanej przedtem ideologii. Tak działa mechanizm doboru naturalnego, pozostawiającego demagogów w towarzystwie ludzi “o niskim potencjale, ale lojalnych”. Fatalny to prognostyk.

Nie ma bowiem nic gorszego dla ideologii od lojalności ludzi “o niskim potencjale”. Szczególnie kiedy rzecz dotyczy również moralności.

Halloween ma więc różne oblicza, czasem straszy nie na żarty.