Niedawno otrzymałem od przyjaciela, który pracuje w Anglii, informację o odkryciu nowej siły. Pisał on:
"Cześć Bogdan,
Wróciłem z kraju i od razu natknąłem się na ciekawą stronę. Niestety nie mam na tyle czasu, by ją przetłumaczyć.
"The secret is a brand new fundamental force, called Blackbody force. Until recently, blackbodies were thought to have a net-repulsive effect on nearby bodies due to radiation pressure, but the new force has been theoretically shown to be attractive, and strong enough to overcome the radiation's repulsive effect. Even more surprising, the new force may be stronger than gravity itself. The scientists who made the discovery, Sonnleitner, Ritsch-Marte and Ritsch from the University of Innsbruck, have published a paper on the new force and believe it may lead to a re-examining of several physical phenomena."
"Tajnym kluczem jest nowa fundamentalna siła, zwana siłą ciała doskonale czarnego. Do niedawna uważano, że ciała doskonale czarne mają netto odpychający wpływ na pobliskie ciała wywołane ciśnieniem promieniowania, ale nowa siła okazała się być teoretycznie przyciągającą i na tyle silną, aby przezwyciężyć odpychający efekt promieniowania. Jeszcze bardziej zaskakujące jest to, że nowa siła, może być silniejsza niż sama grawitacja. Naukowcy, którzy dokonali odkrycia, Sonnleitner, Ritsch-Marte i Ritsch z Uniwersytetu w Innsbrucku, opublikowali artykuł o nowej sile, co może doprowadzić do ponownego rozpatrzenia szeregu zjawisk fizycznych."
Ex:
http://vr-zone.com/articles/new-force-potentially-stronger-than-gravity-discovered/47280.html"
W odpowiedzi na to napisałem mu następująco:
"Cześć, Andrzej!
Nie wierzę w to odkrycie! Przede wszystkim nie wierzę dlatego, że pojęcie "ciało doskonale czarne" istnieje jedynie w teorii, a nie w naturze. Wyszło im (tym niby odkrywcom) "coś" w rachunkach i próbują przełożyć to "coś" (rachunkowe) na coś, co istnieje jakoby w rzeczywistości. Jest to "szyta grubymi nićmi" fizyczna lipa, jakich w dzisiejszej fizyce jest wiele.
A ja chcę poinformować Cię, że ostatnio odkryłem, że w próżni kosmicznej na ciała, które pędzą przed siebie i jednocześnie wirują w odpowiedni sposób, działa siła, która zakrzywia ich tor ruchu. Należy tu dodać, że odkryłem to raczej "dla siebie" i jest to odkrycie przy założeniu, że w próżni fizycznej istnieje materia. W fizyce ruchu w ośrodkach gazowych ciał kulistych bądź cylindrycznych jest to zjawisko znane. To, co dzieje się z takim lecącym i "podkręconym" ciałem jest opisane i znane jako efekt Magnusa. Ale efekt Magnusa jest znany dla ruchu w ośrodkach gazowych, np. w atmosferze, a nie dla ruchu w próżni fizycznej.
Efekt ten można obserwować nieraz podczas meczu piłki nożnej albo podczas meczu tenisowego. Efekt Magnusa wykorzystuje się nawet w budowie wiatraków, które służą do produkcji energii elektrycznej. Po prostu, w takim wiatraku zamiast skrzydeł montowane są obracające się walce. Pęd wiatru i ruch obrotowy "walcowych skrzydeł" jest przetwarzany przez efekt Magnusa na ruch obrotowy wiatraka.
Ale dotychczas nikt nie podejrzewał, że efekt Magnusa może zachodzić podczas orbitowania Ziemi wokół Słońca. Istnieje tu postępowy ruch Ziemi po orbicie wokół Słońca i jednoczesnie istnieje obrotowy, dobowy ruch Ziemi wokół własnej osi. Ziemia na orbicie pędzi, jak kopnięta przez piłkarza podkręcona piłka. Zatem odpowiednio do tego zakrzywia swoją trajęktorię ruchu. Ruch postępowy i obroty kuli ziemskiej są akurat takie, że efekt Magnusa wspomaga grawitacyjne oddziaływanie Słońca. Czyli działając dodatkowym przyśpieszeniem, które w obecnej fizyce teoretycznej nie jest zauważane, zakrzywia dodatkowo trajektorię ruchu Ziemi. Oczywiście, przyśpieszenie to jest zapewne znacznie, znacznie mniejsze od przyśpieszenia, jakie jest Ziemi nadawane przez Słońce. Ale jego istnienie powinno być uwzględniane. Dotychczas jednak ani astronomowie, ani fizycy tego nie czynią.
Skutek tego niezauważania istnienia efektu Magnusa w kosmosie może być taki, że gdy w kosmosie astronomowie zauważą pędzące ciało, które jednocześnie wiruje wokół własnej osi, to nie potrafią prawidłowo przewidzieć, jaki będzie tor ruchu tego ciała w przyszłości.
Pozdrawiam. Bogdan"
I jeszcze dopisałem mu:
"Aby ułatwić Ci zrozumienie, jaki jest mechanizm efektu Magnusa w próżni fizycznej, muszę Ci tu dodatkowo podać swoją interpretację tego fizycznego zjawiska. A jest ona trochę inna od interpretacji, jaką podaje akademicka fizyka.
Zakrzywiony tor ruchu podkręcanej piłki wyjaśnia się obecnie w fizyce w taki sposób, że podczas lotu piłki powstaje siła nośna Magnusa. Ale powstanie tej siły wynika z pojawienia się różnicy ciśnień po obu stronach pędzącej i obracającej się piłki. Powstawanie tej siły można jednak zinterpretować w zupełnie inny sposób. A mianowicie, podczas lotu piłki i jej jednoczesnego wirowania wokół osi prostopadłej do kierunku ruchu powierzcnia piłki ma różną prędkość wzgledem otaczającego ośrodka. Przeprowadzając w myśli płaszczyznę, która przechodziłaby przez wektory prędkości liniowej i prędkości kątowej - nazwijmy ją płaszczyzną asymetrii prędkości - uzyskuje się w ten sposób w myśli podział powierzchni piłki na dwie połowy. Choć dla każdego skrawka powierzchni obu połówek piłki wektor prędkości względem powietrza ma inną wartość i kierunek, to istnieje pewna średnia wartość tarcia powierzchni każdej połówki tej sfery o powietrze. Po jednej stronie płaszczyzny asymetrii prędkości to tarcie jest mniejsze niż po drugiej. Mechanizm tarcia jest taki, że cząsteczki powietrza zderzają się z cząsteczkami powierzchni piłki. Im większa jest prędkość cząsteczek względem siebie, tym mniej jest czasu na wzajemne oddziaływanie i wzajemny wpływ na siebie. Z tego powodu jedna połówka piłki stale napotyka na swej drodze mniejszy opór powietrza, aniżeli druga połówka. Powstaje więc taka sytuacja, że jedna połówka piłki podczas ruchu - w tym przypadku jest to powierzchnia poruszająca się z większą prędkością względem powietrza - stale wyprzedza drugą połówkę piłki. W ten sposób powstaje ruch po linii krzywej. Tor ruchu zakrzywia się w tę stronę względem płaszczyzny asymetrii prędkości, gdzie znajduje się ta połówka piłki, która porusza się wolniej względem powietrza.
Powyższy opis może wydawać się paradoksalny. Bo pozornie może wydawać się, że istnieje tu sprzeczność z fizycznym prawem, które opisuje ruch ciała w ośrodku. Bo zgodnie z nim opór, jaki musi pokonywać ciało poruszając się w ośrodku, jest proporcjonalny do kwadratu prędkości. Tutaj jednak nie jest porównywany opór ruchu dla ciała jako całości przy różnych jego prędkościach w ośrodku, lecz opór dla różnych odcinków powierzchni ciała kulistego przy tej samej jego liniowej prędkości. A w tym przypadku zmiana zachodzi jedynie w tym sensie, że ustala się zupełnie inny rozkład oporu na powierzchni ciała. Opór dla ruchu ciała, jaki istniałby, gdyby ono miało jedynie prędkość liniową i nie miało prędkości obrotowej, rozkłada się teraz w taki sposób, że z powodu ruchu obrotowego ciała opór na jednej połowie jego powierzchni maleje, a na drugiej rośnie, co powoduje zakrzywienie toru ruchu ciała jako całości. Opisany rozkład prędkości dwóch połówek piłki względem ośrodka można rozpatrywać niezależnie od tego, jaki to jest ośrodek. A więc, może to być zarówno ośrodek gazowy, jak i materialny ośrodek, który istnieje w próżni fizycznej, a który jest czasem nazywany przez fizyków ciemną materią.
Pozdrawiam. Bogdan"
Przedstawiam tu informacje o siłach - o jednej sile skonstruowanej w nielogiczny sposób, której nie można przypisywać realnego istnienia w rzeczywistości fizycznej, i o drugiej sile, której istnienie może być logicznie wyprowadzone ze znanej wiedzy fizycznej. Przedstawiam, bo mogą one przydać się fizykom i astronomom w przyszłości. Mogą one służyć dodatkowo jako wskazówka, która pomaga zrozumieć i odróżnić od siebie dwa sposoby tworzenia nowej wiedzy - sposoby tworzenia wiedzy nielogicznej i wiedzy logicznej.
Bogdan Szenkaryk "Pinopa"
Polska, Legnica, 2013.09.20.
