Fizjologia myślenia

Homo sum, humani nihil a me alienum puto
(Jestem człowiekiem i nic, co ludzkie, nie jest mi obce)
Seneka Młodszy

Długo się zastanawiałem jak ten artykuł napisać, ale dzisiaj na spacerze z Kajratem, myśli jakby nabrały przejrzystości, więc spieszę wyłożyć o czym one były ...

Ale najpierw pytanie. Co wspólnego łączy dwa zamieszczone obrazki?

Jeden przedstawia fragment książki, a drugi artykuły spożywcze ...
No więc rozważając podobieństwa, nie sposób nie zauważyć, że oba obrazki dotyczą dwóch różnych sfer konsumpcji człowieka. Książka dostarcza nam słów konsumowanych przez nasz umysł, a artykuły spożywcze – jak sama nazwa wskazuje – są konsumowane przez nasz organizm dla podtrzymania i rozwoju procesów życiowych. Idąc tropem tej analogii, doszedłem do wniosku, że tak jak pokarm potrzebny jest nam do życia, tak treść książki potrzebna jest naszemu mózgowi do - myślenia.

1. Chemia słów

Są produkty, które służą naszemu organizmowi i są te, które mu szkodzą. Podobnie jest ze słowami w myślach naszych. Są te słowa, które umysł wzmacniają i te które go zatruwają. Przedmiotem higieny jest by dbać, aby szkodliwe produkty nie dostały się do organizmu w nadmiarze, bo mogą spowodować jego zniszczenie a nawet śmierć. Podobnie istnieją słowa, które nasz umysł mogą niszczyć i spowodować jego „degenerację”. I znowu – aby oczyścić organizm z zalegających w nim toksyn, musimy dostarczyć do niego antidotum w postaci np. leków a czasami zastosować np. głodówkę -by organizm toksyn się pozbył. Identyczną receptą na „chore” myślenie jest przeprowadzenie głodówki myślenia. Metoda ta od kilku tysięcy lat stosowana jest w jodze, gdzie zalecane jest wprowadzenie umysłu w stan wyłączenia, polegający na całkowitym wyciszeniu lub pozbyciu się pojawiających się myśli.
Gdy w naszych myślach jest zbyt wiele wątków negatywnych następuje „zakwaszenie” naszego umysłu. Antidotum na myśli negatywne (dekadenckie), są myśli pozytywne, bazujące na „zasadzie” miłości. Reguła jest prosta: „zasadowe” słowa miłości neutralizują, „kwasowe” słowa np. nienawiści.

2. Fizjologia myśli

To co napiszę teraz, może zabrzmieć dla niektórych drastycznie, ale zadaniem filozofa jest takich koncepcji nie unikać ...

Jeżeli myśli są takim samym pokarmem jak wszystkie inne produkty, które człowiek przyjmuje z otoczenia, to również ich proces powstawania i zaniku, musi mieć związek z fizjologią człowieka. A więc, jeśli myśli jednego rodzaju, zbyt długo tkwią w naszych głowach, ulegają takiemu samemu procesowi rozkładu jak produkty spożywcze. I tak samo jak to ma miejsce z produktami spożywczymi – po ich „przetworzeniu” musimy je wydalić. A czynimy to, wypowiadając je – czy to w formie mowy, czy w formie pisania -wystukiwania słów na klawiaturze, za pomocą długopisu, pióra etc.
Innymi słowy: proces mówienia, to proces „wydalania” myśli. Tak jak wydalaniem jest wydychanie powietrza (z zawartością szkodliwego CO2), wydalanie moczu, potu czy kału ...
Co się dzieje, jeśli przetrzymujemy nasze myśli w mózgu zbyt długo? Zaczynają się te myśli dzielić, rozmnażać w postaci innych – czasami niepotrzebnych i niszczących nas skojarzeń. I tak, pojęcie miłości, zaczyna być dla nas relatywne, bo rozkładamy je na wiele wątków, choćby takich, które doprowadzają nas do pojęć związanych z nienawiścią.
Nie bezpodstawne są twierdzenia psychologów, o potrzebie swoistego katharsis, by wykrzyczeć wszystkie słów zapętlenia i w ten sposób umysł oczyścić. Dlatego potrzebna jest nam rozmowa. Dlatego wprost czujemy potrzebę mówienia (pisania) o tym, o czym myślimy. Tak jak uczucie przepełnienia w żołądku, zmusza nasz organizm, by jego zawartości się pozbyć i resztki niestrawione – wydalić.

W tym miejscu pojawia się „obserwacja” filozoficzna”. Prawa fizyczne i chemiczne, które człowiek wymyśla, tkwią w jego głowie. Świat zewnętrzny, który te myśli kreuje, jest projekcją myśli tkwiących w strukturze umysłu człowieka. Wniosek z tego wydaje się prowadzić do konkluzji: my i świat – to jedno.