A przynajmniej takim pieszczotliwym określeniem obdarzyła mnie Joanna Lichocka - poseł na Sejm, dawniej dziennikarka. Jej umiłowanie pluralizmu najbardziej znane jest z niewpuszczenia na antenę przed wyborami w 2007 roku wiecznego kandydata Janusza Korwin-Mikkego. Ostatnie lata spędziła w propisowskiej "Gazecie Polskiej" , zresztą nawet teraz co jakiś czas pojawiają się tam jej teksty. Durniami według pani Joanny są wszyscy Ci, którym się nie podoba dodanie ofiar katastrofy smoleńskiej do apelu pamięci 1. sierpnia.
Pominę tutaj te wszystkie technikalia - czy można użyć słowa "polegli", co jest w tekście, etc. Ważniejsze jest coś zupełnie innego: coś takiego pamięci ofiar katastrofy smoleńskiej zupełnie nie służy. A raczej powodują irytację na zasadzie "wszędzie chcą wrzucić tego Kaczyńskiego". Naprawdę nie widzicie niestosowności w łączeniu
Każdego 10. dnie miesiąca odbywają się miesięcznice smoleńskie. Tam wspomina się o ofiarach tego najstraszliwego w powojennej Polsce wypadku. Zginęli dowódcy wszystkich sił zbrojnych, prezydent, posłowie, senatorowie, do tego wiele osób ogromnie zasłużonych dla Polski. Czy ktoś wpadłby na pomysł, żeby podczas miesięcznicy oddać cześć górnikom pomordowanym w kopalni Wujek? Albo stoczniowcom zastrzelonych przez komunistycznych siepaczy? To czemu mielibyśmy 1. sierpnia wspominać zmarłych w katastrofie lotniczej?
Druga sprawa - próba budowania pamięci. Komuś się wydaje, że jeśli cały czas będzie się wspominać o ofiarach to będzie ona się zakotwiczać w pamięci społeczeństwa. Jest akurat zupełnie na odwrót - o zresztą każdy, kto przeżył PRL. Kogo obchodzi dzisiaj 22. lipca? Może jakichś emerytowanych ubeków. 1. maja - zawłaszczony przez komunistów - nie wzbudza jakichś większych emocji, a jeśli już to negatywne. Pamięci nie da się zadekretować - można pamagać ją tworzyć (np. Muzeum Powstanie Warszawskiego), ale robienie na siłę zniechęca, a nie pomaga.
Oczywiście można tego nie rozumieć i każdego kto ma inne zdanie nazwać durniem. Tylko kto nim jest pani poseł?
