Zesłanie Ducha Świętego

Wróciłam właśnie z czuwania modlitewnego.Mam wielkie nabożeństwo do tej Osoby Trójcy Świętej,bo przez wiele lat była przeze mnie niedoceniana.

Ale Duch wieje kędy chce i dopadł mnie w Szwecji,gdzie moja kuzynka prowadziła seminarium Odnowy w Duchu Świętym.Oczywiście wcześnie wstrząsnął mną na Placu Zwycięstwa,kiedy wzywał go Jan Paweł II,ale dalej Go za wiele nie rozumiałam.

Seminarium było dla mnie podwójnie ważne,bo było naprawdę ekumeniczne - byli katolicy i protestanci i co najważniejsze byli jednakowo traktowani.Bo nie wiem,czy tylko ja tak mam,ale jak jakiś ksiądz mówi o ekumeniźmie to mam wrażenie,że "nasze" musi być na wierzchu.

Po szwedzkim epizodzie nie związałam się z Odnową,bo jednak wolę  bardziej indywidualną modlitwę a nie zbiorowe uniesienia,chociaż modlitwa "w językach" to naprawdę wielkie pzeżycie.Spieszę zapewnić,że byłam tylko słuchaczką,sama nie modlę się w ten sposób.

Tak sobie myślę,że Kościół mógłby się trochę bardziej przyłożyć do katechizacji dorosłych.Ja chodziłam pilnie na religię do matury włącznie,kiedy jeszcze nie była w szkole,ale cóż ....kiedy byłam dzieckiem myślałam jak dziecko,postępowałam jak dziecko....że zacytuję z pamięci.

A przecież tak prosto można to zrobić - w czasie mszy,w kazaniach wyjaśniać pewne sprawy,wiem,niektórzy księża to robią,ale to margines.

I potem na pytania jakiegoś dociekliwego dziennikarza czy ankietera ludziska opowiadają głupoty.