Niech każdy żyje jak chce i nie zmuszajmy innych do naszych wzorców i wartości, ale – co z prawami zwierząt, z aborcją i z zasadami wychowania dzieci?
Oczywiście niech każdy rodzic decyduje o wychowaniu swoich dzieci, ALE: Zakazujemy obrzezania dziewcząt (i bardzo dobrze), nawet jeśli jacyś rodzice by chcieli tego dokonać; toczą się dyskusje nad zakazaniem obrzezania chłopców; czy mamy traktować tranzycję 12-latka jako okaleczenie dziecka czy jako coś dopuszczalnego; Czy może niedostarczenie „odpowiedniej” edukacji seksualnej dziecku to szkodliwe zaniedbanie ze strony rodzica, a sama ta edukacja jest prawem dziecka niezależnie od woli rodzica? Czy może seks edukacja idąca „za daleko” a wykonywana lub przyzwalana przez rodziców jest już seksualizowanie, groomingiem, krzywdzeniem dziecka za które powinna być sankcja karna?; Czy klaps jest dopuszczalny czy karalny?
Dla jednych aborcja to zabicie niewinnego człowieka któremu mamy obowiązek zapobiec, dla drugich to osobista decyzja, której nikt nie może zakazać.
Dla jednych zwierzęta mają prawo do życia, a zabicie ich jest zbrodnią za którą należy się kara, a dla drugich zwierze to zwierze i można je zjeść.
Jeśli ludzie mają być konsekwentni i wierni swoim ideałom, to niemożliwe jest pokojowe współistnienie sprzecznych ze sobą pryncypiów. Neutralne światopoglądowo państwo jest niemożliwe, bo przepisy zawsze opierają się na jakimś światopoglądzie. Jakoś żyjemy obok siebie w tym kraju, ale rozwiązania prawne (aborcja, kary cielesne) wykazują dominację którejś ze stron. Trwały kompromis, czy dobrowolność osobista nie są tu możliwe.
