SLD połyka media publiczne

Od początku byłem przeciwny zgniłemu kompromisowi PiS z SLD ws. mediów publicznych. Niektórzy, przychylni umiłowanej partii rządzącej, porozumienie nazywają błędnie koalicją. Bez względu na określenia, wszystko zaszło już za daleko i PiS płaci bardzo wysoką cenę. Kto wie, czy w ogóle nie straci kontroli nad tym, co wyprawia lewica.

Odwołanie Anity Gargas ze stanowiska wicedyrektora Programu 1 przez zarząd TVP pod nieobecność Orła jest o tyle skandalem, że pomysł zrodził się po emisji filmu "Towarzysz Generał". Bo długie ręce polityków, mieszających w mediach publicznych, doskonale są znane, więc o tyle rozszady nie dziwią. Co ciekawe, postkomunistycznych towarzyszy nie ruszyła wcześniejsza publikacja w TVP Historia. Wiadomo, że dociera on do małego grona odbiorców. Można mieć różną opinię o Gargas - moim zdaniem robi dobrą robotę w "Misji Specjalnej" - ale kwestia jej wyrzucenia dotyka wolności słowa. A na to już zgody nie ma. Dlatego PiS powinien przerwać pakt de facto z Jaruzelskim - jak trafnie ujął Tomasz Sakiewicz.

Tylko co partia Kaczyńskiego mogłaby w tej chwili zrobić? Odsunięcie Farfała i uchronienie przed kompletnym zniszczeniem mediów publicznych się niewątpliwie udały. Telewizja nadal nie jest odpolityczniona, w co chyba nikt nie wierzył. Być może PiS liczy na lepszy wynik w wyborach, mając w rękach media. Nawet jeśli tak, to płaci zbyt wysoką cenę. Już sam fakt zgniłego kompromisu jest rzeczą zastanawiającą. Ewentualny brak reakcji na harce postkomunistów, byłby jeszcze większą.

W liście w obronie Gargas ujęło mnie widniejące nazwisko Piotra Śmiłowicza. Momentami mam wrażenie, że dziennikarz "Newsweeka" przeżywa ogromną metamorfozę. Broni koleżanki, do której mu poglądami daleko, jednocześnie już nie uważa, że afera hazardowa wybuchła tylko z motywacji politycznych Kamińskiego i jest rzekomo dęta. Brak jednak kilku nazwisk dziennikarzy, którzy powinni wystąpić w obronie. Nie korporacji, a wolności słowa.