Minęła noc, chyba dla wielu bezsenna. Dalej nie ma z nami tych wspaniałych ludzi, którzy wczoraj zginęli na służbie. I już nigdy ich tutaj nie zobaczymy, nie usłyszymy.
Wczorajsza katastrofa splotła losy ludzi "Solidarności", będących na pokładzie Tupolewa. Pani Anna Walentynowicz otrzymała odznaczenie własnie od Lecha Kaczyńskiego. Czekała długo na swojego Prezydenta, aż został wybrany on. I razem zginęli.
Śmierć połączyła również dwóch zażyłych przeciwników w ostatnim czasie: Janusza Kurtykę, wspaniałego historyka, sprawnego prezesa, broniącego wolności historycznej, kierując Instytutem Pamięci Narodowej oraz Arkadiusza Rybickiego - opozycjonistę z piękną kartą w czasach PRL, który instytut chciał reformować i nie szczędził często niesprawiedliwych słów Kurtyce.
Chodzi mi po głowie obraz byłego już szefa IPN, zapraszającego Lecha Wałęsę na uroczystości 30. rocznicy powstania "Solidarności". Ponad podziałami, z wielkim szacunkiem do człowieka.
Kolejny "piękny paradoks" - Lech Kaczyński jest przez wielu dopiero dzisiaj doceniany. Coś niedobrego od zawsze siedzi w człowieku, że nie potrafimy dostrzec piękna w drugim za życia. Ileż musiał usłyszeć brutalnych pomówień, niesprawiedliwych słów, by politycy i dziennikarze, my wszyscy, się zjednoczyli. Refleksja często przychodzi zbyt późno albo wcale. A na tym polegała wielkość Prezydenta, że szanował przeciwników politycznych, którzy go akurat nie cierpieli.
Widok Jarosława Kaczyńskiego w Smoleńsku, poruszające wpisy na Twitterze Bielana...
Tego dnia i tej nocy nie da się zapomnieć.
Będziemy o Was pamiętać.
Publicysta i redaktor Salonu24, "Gazety Polskiej", "Gazety Polskiej Codziennie", kiedyś "Dziennika Polskiego" (2009-2011, 2021-2023).
Wszystkie zamieszczone teksty na tym blogu należą do mnie i mogą być kopiowane do użytku publicznego tylko za moją zgodą.
Grzegorz Wszołek
Utwórz swoją wizytówkę
Nowości od blogera
Inne tematy w dziale Polityka
